Celem badania było określenie czynników determinujących poziom samooceny młodzieży ze szkół podstawowych i średnich oraz różnic w zakresie regulacyjnych funkcji samooceny w różnych fazach rozwoju osobowości. Badaniem objęto 475 uczniów klas VII-VIII szkół podstawowych miejskich i wiejskich oraz 200 uczniów klas maturalnych liceów ogólnokształcących i zawodowych, a także techników. W badaniu wykorzystano kwestionariusz A. Jaworowskiej-Kołodziej (1973) do pomiaru poziomu samoakceptacji, Skalę Matryc Progresywnych J.C. Ravena do pomiaru zdolności ogólnych, Kwestionariusz Temperamentu J. Strelaua (1985) do pomiaru wartości temperamentu, Inwentarz Osobowości H.J. Eysencka do pomiaru ekstrawersji i neurotyzmu, Kwestionariusz motywacji uczenia się L. Niebrzydowskiego (1972) do pomiaru motywacji szkolnej. Jako miarę powodzenia w nauce przyjęto osiągnięcia szkolne w postaci ocen. W badaniu wykorzystano również kwestionariusz własnej konstrukcji do pomiaru aspiracji w nauce młodzieży. Wyniki badania ujawniły, że samoocena i aspiracje młodszej grupy badanych były przede wszystkim uwarunkowane ogólnym poziomem zdolności, osiągnięciami szkolnymi i pozycją społeczną w klasie. W przypadku starszych badanych czynniki te nie grały tak wielkiej roli. W tej grupie samoocena i struktura aspiracji zdeterminowane były przede wszystkim przez cechy temperamentu i poziom motywacji ogólnej.