Badanie miało na celu weryfikację efektów rewalidacji prowadzonej w Toruńskiej Podstawowej Szkole Terapeutycznej dla uczniów obciążonych zespołem mikrodysfunkcji rozwojowej w sferze rozwoju psychoruchowego i psychospołecznego. Na 82 uczniów 69 zakwalifikowano do grup dyspanseryjnych, w których średnio każdy uczeń obciążony był dwiema wadami rozwojowymi. Wśród uczniów przeważali chłopcy (68 osób). Większość badanych urodziła się w ostatnim kwartale roku, przez co dzieliła je niekorzystna różnica rozwojowa między nimi a rówieśnikami urodzonymi w pierwszym półroczu (mniejsza wydolność fizyczna i słabsza ogólna dojrzałość szkolna). 40% badanych stanowiły dzieci najmłodsze w rodzinie lub jedynacy. 75% żyło w rodzinach niewydolnych wychowawczo, większość miała trudną sytuację materialną i mieszkaniową. Sześciorgu dzieciom odroczono obowiązek szkolny lub nauczane były indywidualnie, przez co prezentowały niedojrzałość społeczną do nauki i roli ucznia. 40% uczniów zakwalifikowano do pomocy neuropsychiatrycznej, z której rodzice korzystali w minimalnym stopniu, co utrudniało rewalidację. 40% badanych obciążonych było wadami artykulacyjnymi mowy typu dyslalia, a 82 osoby ujawniały dysleksję, dysgrafię, dysortografię i czasem dyskalkulię. Pierwszym efektem pracy pedagogicznej prowadzonej w szkole była rekwalifikacja w roku szkolnym 1992/1993 34 uczniów klas czwartych i piątych, których przekazano do klas wyrównawczych (14 osób), klas ogólnodostępnych (17 osób) oraz do lecznictwa specjalnego (trzy osoby). Wyniki nauczania wiedzy przedmiotowej ujawniły, że w przedmiotach artystyczno-technicznych uczniowie osiągnęli satysfakcjonujące wyniki, czego dowodem były wysokie oceny szkolne – na 327 ocen wystawiono tylko siedem niedostatecznych i 233 bardzo dobre. Poziom ocen szkolnych z przedmiotów ogólnokształcących (język polski, matematyka, historia, geografia, biologia, język obcy) był bardziej zróżnicowany i ulegał obniżeniu w klasach starszych. Uczniowie najlepiej radzili sobie z polskim i matematyką, najgorzej zaś z opanowaniem języków obcych. Najczęstszą nieprawidłowością w zachowaniu uczniów była nadmierna pobudliwość psychoruchowa, ulegała ona jednak zmniejszeniu wraz z wiekiem uczniów i w klasach IV-V przestawała się uwidaczniać.