Analizę danych przeprowadzono w celu diagnozy kondycji polskiego szkolnictwa wyższego okresu transformacji. Materiał badawczy stanowiły następujące publikacje: Założenia długofalowej polityki edukacyjnej państwa ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa wyższego (1996, Warszawa: MEN), Raport o stanie nauki i techniki w Polsce 1999 (2001, Warszawa: GUS), Nauka i technika w 2000 roku (2002, Warszawa: GUS), Szkoły wyższe i ich finanse w roku 2002 (2003, Warszawa: GUS). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że głównym źródłem zasilania finansowego szkół wyższych (zarówno państwowych, jak i niepaństwowych) były opłaty za studia zaoczne. Okazało się również, że w latach 1992-2002 liczba osób studiujących w trybie zaocznym wzrosła niemal siedmiokrotnie (podczas gdy liczba studentów dziennych jedynie dwukrotnie). Zgodnie ze zgromadzonym materiałem ustalono ponadto, że największy przyrost studentów w latach 1989-2002 nastąpił w grupie tzw. kierunków rynkowych (z 59,6 tys. w roku 1990/1991 do 717 tys. w 2000/2001). Analiza danych wykazała również malejący od roku akademickiego 2002/2003 przyrost liczby studentów (w stosunku do 2001/2002 przybyło netto 181,8 tys. studentów, z kolei w następnych latach – tj. od 2002/2003 do 2003/2004 – jedynie 58,7 tys.).