Przedmiotem badania był stosunek uczniów szkoły podstawowej do poezji. Badaniem objęto: 20 uczniów z klasy szóstej, 57 z klasy siódmej i 23 z klasy ósmej. Posłużono się kwestionariuszem autorskiej ankiety, opracowanej na potrzeby badania. 43 badanym osobom poezja kojarzyła się z uczuciem, 26 – z recytacją, 26 – z uczeniem się wierszy na pamięć. Dwie osoby skojarzyły poezję z muzyką. Według 79 uczniów poezja pisana jest dla wszystkich ludzi. 39 osób uznało, że poezja pozwala im na poznawanie uczuć innych ludzi. Osiem osób stwierdziło, że czytanie poezji jest dla nich tylko karą. 43 osoby lubią czytanie poezji, 28 osób zaś odczuwa czasami potrzebę przeczytania wiersza. 22 osoby stwierdziły, że czytają poezję tylko po to, by uniknąć złej oceny. 42 uczniów zadeklarowało, że najbardziej lubią wiersze miłosne i rymowane, sześciu uczniów nie lubi żadnych wierszy. 49 badanych często czytało poezję w wolnym czasie, 15 – często, 17 – nigdy tego nie robiło. Według 79 badanych to nauczyciel motywuje uczniów do czytania wierszy. 56 osób wyznało, że ich rówieśnicy piszą wiersze. 26 badanych nigdy nie napisało żadnego wiersza, 20 uczniów stworzyło jeden wiersz, 23 – dwa, 17 – trzy, cztery, 14 – ponad dziesięć. 24 osoby piszą wiersze do szuflady, 19 uczniów pokazywało wiersze rodzicom, 11 – nauczycielom, pięciu – koleżankom. 35 badanych podarowałoby swój najpiękniejszy wiersz sympatii, 16 – komuś z rodziny. W opinii 39 badanych poezja pomaga w wyznawaniu uczuć. Według 24 osób wiersze uczą wrażliwości, delikatności, subtelności. 17 badanych stwierdziło, że pisanie poezji jest niemodne. Dziewięć osób uznało, że bycie poetą to zawód, 45 uczniów zaś sądziło, że pisanie wierszy wynika z powołania. 46 badanych nie miało w domu ani jednego tomiku z poezją. Do najczęściej wymienianych poetów należeli: Kochanowski, Krasicki, Mickiewicz, Słowacki, Miłosz, Liebert, Konopnicka i in.