Celem badania poświęconego obserwacjom przyrodniczym na lekcjach biologii było poznanie stopnia umiejętności obserwowania przyrodniczego wśród uczniów klasy drugiej liceum ogólnokształcącego oraz sposobów kształcenia umiejętności obserwacji w badanej grupie. Badaniem objęto 27 uczniów klasy drugiej z LO w małym mieście województwa kujawsko-pomorskiego. Poziom klasy nauczyciel ocenił jako średni. Do pomiaru posłużono się metodą studium przypadku. W pierwszym etapie przeprowadzono w badanej populacji test pisemny i praktyczny, a następnie z wybranymi siedmioma osobami przeprowadzono wywiady. Wykorzystano takie narzędzia badawcze jak: test pisemny dwustopniowy z zakresu tkanek zwierzęcych, test praktyczny, sprawdzający umiejętność prowadzenia obserwacji mikroskopowej, kwestionariusze ankiety (poświęconej kształceniu umiejętności obserwacji i analizy tkanek) oraz wywiady z uczniem i nauczycielem. Wyniki testu pisemnego na temat tkanek zwierzęcych okazały się zadowalające. Tylko trzech uczniów nie zaliczyło poziomu podstawowego, a osiem osób zaliczyło oba poziomy wymagań. Badani nie wykonali łącznie tylko 10 zadań. Test praktyczny zaliczyło jedynie siedmiu uczniów. Wyniki ankiety wykazały, że trzech licealistów nigdy nie posługiwało się mikroskopem podczas lekcji, 22 osoby robiły to rzadko, a 2 – często. 19 uczniów nigdy nie obserwowało preparatów na obrazie monitora, 13 robiło to rzadko, jedna osoba zaś – często. Tylko jeden uczeń zadeklarował, że podczas lekcji o tkankach zwierzęcych często posługiwał się zdjęciami spod mikroskopu, ale już 11 licealistów podczas takich zajęć miało możliwość posługiwania się rysunkami schematycznymi tkanek. Aż 19 osób często omawiało tkanki zwierzęce jedynie na podstawie opisu słownego. 14 badanych rzadko przeprowadzało analizy zależności między budową i funkcją: tkanek, narządów i układów narządów. 22 osoby zadeklarowały, że często opanowywały wyłącznie pamięciowo cechy budowy i własności tkanek, narządów i układów narządów. Na podstawie wyników badania sformułowano następujące wnioski: nauczycielka biologii znacznie lepiej kształciła zapamiętywanie przez uczniów wiadomości niż umiejętność obserwacji; nie uczy się licealistów systematycznie i skutecznie planowej obserwacji przyrodniczej; nauczycielka biologii nie odróżnia obserwacji biernej od czynnej, co prawdopodobnie jest wynikiem niedostatecznego kształcenia tej umiejętności podczas studiów przyrodniczych; trudności w nauczaniu obserwacji przyrodniczej są także wynikiem niskich nakładów finansowych na zakup środków dydaktycznych. By podwyższyć poziom kształcenia umiejętności obserwacji, należałoby: zmienić programy nauczania, ulepszyć zaopatrzenie szkół w środki dydaktyczne, proponować nowe metody prowadzenia lekcji biologii w szkołach średnich, wprowadzić odpowiednie treści do programu studiów nauczycielskich.