Przedmiotem badania była pozycja socjometryczna i jej związek z obserwacyjną samokontrolą wśród uczniów klas siódmych i ósmych szkół podstawowych z różnych regionów Polski. W badaniu uczestniczyło 295 osób, uczęszczających do 14 klas. W celu zbadania pozycji socjometrycznej respondentów zadano im dwa pytania: Jesteście całą klasą na wycieczce. Z którymi osobami z Twojej klasy chciałbyś się znaleźć w jednym pokoju? Chciałbyś zorganizować zbiórkę pieniędzy na jakiś ważny społeczny cel. Które osoby z Twojej klasy poprosiłbyś o uczestnictwo w zespole, który będzie się tym zajmował? Wyniki badania potwierdziły zakładany związek między pozycją socjometryczną wśród rówieśników a obserwacyjną samokontrolą. Okazało się, że osoby postrzegane jako bardziej atrakcyjne w klasie charakteryzowały się wyższym poziomem obserwacyjnej samokontroli. Mniej znaczące korelacje zaobserwowano między podskalą niepewności a pozycją socjometryczną. Najsilniejsze korelacje wystąpiły między pozycją socjometryczną a podskalą odgrywania ról. W badaniu uczestniczyło również 72 uczniów klas maturalnych (licea ogólnokształcące w Warszawie), podzielonych na 11 grup. Zadbano, by pozycja w grupie była wynikiem autoprezentacji, a nie wcześniejszych kontaktów między respondentami. By określić pozycję socjometryczną uczniów, posłużono się następującymi pytaniami: Wydaje mi się, że na przebieg naszej dyskusji największy wpływ miała następująca osoba:…; Wydaje mi się, że podczas dyskusji najciekawsze pomysły miała następująca osoba:…; Gdybym miał(a) jeszcze raz brać udział w podobnej dyskusji, chciał(a)bym, aby były tam następujące osoby z tej grupy:…; Gdybym miał(a) na to wpływ, chciał(a)bym, aby w mojej klasie była następująca osoba z tej grupy:…; Gdybym organizował(a) imprezę, chętnie zaprosił(a)bym następującą osobę z tej grupy:… Trzy pierwsze pytania miały związek z atrakcyjnością osoby jako partnera do współpracy, a dwa ostatnie – z atrakcyjnością jako partnera do zabawy. Wyniki badania potwierdziły zakładaną korelację między obserwacyjną samokontrolą a pozycją socjometryczną respondentów pod względem współpracy. Stwierdzono ponadto, że silniejszy związek występuje między pozycją socjometryczną a podskalą niepewności. Na podstawie wyników badania można wnioskować, że związek obserwacyjnej samokontroli z funkcjonowaniem społecznym nie wynika z długości kontaktu interpersonalnego. W badaniu właściwości psychometrycznych kwestionariusza obserwacyjnej samokontroli uczestniczyło 401 studentów trzeciego roku z różnych uczelni w całej Polsce. Średnia wieku respondentów wynosiła 21,65. Kwestionariusz, którym posłużono się w badaniu, składał się z 18 stwierdzeń; studenci odpowiadali na nie: tak albo nie. W kwestionariuszu znajdowały się m.in. następujące stwierdzenia: Potrafię bronić tylko takich poglądów, do których jestem przekonany; Mógłbym być dobrym aktorem; Nie zawsze jestem osobą, którą wydaję się być; Zastanawiałem się, czy nie zostać aktorem lub kimś występującym publicznie; Na przyjęciach pozostawiam innym opowiadanie dowcipów i historyjek; Czuję się trochę zakłopotany, występując publicznie, i nie wypadam tak dobrze, jak bym mógł; W dobrej sprawie potrafię komuś powiedzieć nieprawdę prosto w oczy i z kamienną twarzą. Wyniki badania pokazały, że kwestionariusz jest wysoce rzetelnym narzędziem (alfa Cronbacha = 0,7). Stwierdzono, że najmniejsze korelacje ze skalą mają stwierdzenia: Potrafię bronić tylko takich poglądów, do których jestem przekonany; Nie zawsze jestem osobą, którą wydaję się być; Nie zmieniłbym swojego zdania (lub sposobu robienia czegoś), żeby zrobić przyjemność komuś lub zdobyć czyjąś przychylność; W dobrej sprawie potrafię komuś powiedzieć nieprawdę prosto w oczy i z kamienną twarzą; Potrafię być miły dla ludzi, których tak naprawdę nie lubię. Niską korelację trzech pierwszych pytań tłumaczono postrzeganiem prezentowanych w nich zachowań jako nieszczerych albo koniunkturalnych. Zaobserwowano najwyższe korelacje przy stwierdzeniach: Trudno mi naśladować zachowanie innych ludzi; Mógłbym być dobrym aktorem; Nigdy nie byłem dobry w zabawach, w których musiałem udawać kogoś lub coś przedstawiać; Mam problemy, gdy muszę zmienić swoje zachowanie, by dostosować się do różnych ludzi i różnych sytuacji.