Przedmiotem badania były osobliwości wypowiedzi monologowych uczniów polskojęzycznych w Niemczech, którzy raz w tygodniu uczęszczali na zajęcia w szkołach polskich działających oficjalnie przy ambasadzie (w Kolonii) lub konsulacie generalnym (w Hamburgu). Ciąg dalszy wyników badania można znaleźć w części drugiej doniesienia. Badani uczniowie uczęszczali równolegle do szkół niemieckich oraz posiadali rodziców o polskim pochodzeniu, którzy tymczasowo przenieśli się do Niemiec. Uczniowie chodzili do klas IV-VI szkoły podstawowej oraz II-III liceum ogólnokształcącego. Badani mieli za zadanie opowiedzieć, co przedstawiały dwie historie obrazkowe, tak by powstała spójna opowieść dla słuchacza niewidzącego obrazków, oraz napisać list z wyobrażonego miejsca do jakiejś bliskiej osoby. Wyniki badania ujawniły, że błędy na poziomie morfologii czy prostych związków składniowych występowały w mowie badanych bardzo rzadko – znalazły się wśród nich naruszenia struktury anaforycznej, przypuszczalne nadużycie zaimków, pewne zaburzenia w związkach zgody i rządu oraz błędy słowotwórcze. Niewielka liczba błędów uniemożliwiła stworzenie profilu językowego młodzieży polskiej przebywającej w Niemczech.