Celem badania było określenie zależności między podstawowymi komponentami ciała a sprawnością fizyczną mężczyzn w wieku od 18 do 20 lat. W badaniu wzięło udział 53 kandydatów na studia w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Badanie przeprowadzono podczas egzaminacyjnego testu sprawnościowego. U każdego badanego określono: BMI (względna masa ciała), BS (powierzchnię ciała) oraz wskaźnik Rohrera (stopień tęgości). Sprawność motoryczną oceniono na podstawie wyników testu egzaminacyjnego, obejmującego: podciąganie na drążku (próba siły statycznej), bieg na 1000 m (próba wytrzymałości), bieg na 100 m (próba szybkości). Badani mężczyźni charakteryzowali się optymalną albo niską zawartością tkanki tłuszczowej. Zaobserwowano u nich zależność między osiągnięciami sportowymi a procentową zawartością podstawowych komponentów ciała (masa tkanki tłuszczowej BF, masa ciała szczupłego LBM). Nie stwierdzono natomiast wpływu masy, wysokości, powierzchni ciała, BMI czy wskaźnika Rohrera na poziom osiągnięć sportowych. BF i LBM – jako elementy morfologiczne – warunkują sprawność fizyczną młodych mężczyzn. Należy zatem w szerszym zakresie uwzględniać podstawowe komponenty ciała przy ocenie osiągnięć sportowych młodzieży w tym wieku.