Celem badania było poznanie opinii nauczycieli przyrody na temat podstawy programowej z tego przedmiotu. Badaniem objęto 45 nauczycieli pracujących w szkołach miejskich i wiejskich. Wszyscy badani ukończyli studia wyższe, najczęściej magisterskie (93,3%) i na kierunku: biologia (23%). Najwięcej respondentów posiadało stopień nauczyciela mianowanego (48,8%). Do zebrania opinii respondentów zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele raczej dobrze oceniali czytelność Podstawy Programowej Przyrody (44,4%), w swojej decyzji dotyczącej wyboru programu nauczania kierowali się najczęściej jego atrakcyjnością, odpowiednim doborem treści, pomocami dydaktycznymi oraz dopasowaniem języka podręcznika do poziomu ucznia. Tylko nieliczna grupa nauczycieli kierowała się przewagą niektórych treści w programie nauczania – dla 26,6% znaczenie miały treści geograficzne, dla 20% – biologiczne. Większość nauczycieli uważała, że program nauczania, na którym pracowali, obejmował wszystkie treści ujęte w Podstawie Programowej Przyrody (73,3%). 68% badanych ceniło swobodę wyboru programu nauczania, pozostali zaś twierdzili, że swoboda taka nie gwarantowała przekazania jednakowej treści uczniom zmieniającym szkołę. Większość nauczycieli uważała również, że wiedza ujęta holistycznie jest lepsza dla uczniów szkoły podstawowej. 40% badanych nie chciało zmian w podstawie programowej, zmian takich oczekiwało 31% nauczycieli, 20% zaś opowiadało się za poprawą (doprecyzowaniem) podstawy. Postawa większości nauczycieli wobec reformy z 1999 roku była negatywna. Podstawę programową uważano najczęściej za zbyt obszerną i trudną do przyswojenia przez dzieci.