Przedmiotem przeglądu danych był społeczny dostęp młodzieży do edukacji. Zagadnienie analizowano pod względem polaryzacji dochodów, pochodzenia społecznego i wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania oraz innych czynników statusu społecznego rodziny. Na podstawie zgromadzonych danych potwierdzono, że nierówność dostępu do edukacji wynika z takich podstawowych przyczyn jak: pochodzenie społeczne (ujawniono, że dzieci rolników i robotników niewykwalifikowanych ponad sześć razy częściej kończą edukację na poziomie szkoły podstawowej niż dzieci inteligentów), zróżnicowanie regionalne, zamożność i bieda w rodzinie, zróżnicowanie kulturowe rodziny mierzone poziomem wykształcenia rodziców. Wykazano, że w latach 1989-1994 spadek liczby absolwentów, którzy (tak jak ich rodzice) poprzestali na zdobyciu wykształcenia podstawowego, był trzykrotny. W latach 1994-1997 odsetek osób niekontynuujących nauki po szkole podstawowej wynosił 6,9% (w pokoleniu rodziców 30%), a po szkole zawodowej – 39,7%. Okazało się, że obecnie młodzież dwa razy częściej uzyskuje wyższe wykształcenie niż pokolenie ich rodziców. Pod względem zróżnicowania inwestycji rodzin w edukację młodego pokolenia ujawniono, że uwarunkowane jest ono zwłaszcza  wykształceniem rodziców, wysokością dochodów, miejscem zamieszkania oraz liczbą dzieci w rodzinie i ich wiekiem (zgodnie z uzyskanymi danymi wzrost wydatków w latach 1990-2003 na edukację dotknął nie tylko najbiedniejsze rodziny z pierwszego kwintala, lecz także najbogatsze z piątego kwintala dochodów).