Celem badania było poznanie opinii i doświadczeń dzieci w wieku od 7 do 10 lat związanych z ocenianiem szkolnym. W badaniu wzięło udział 600 uczniów klas I-III, dobranych losowo, ze szkół w Poznaniu i województwie poznańskim. Do pomiaru posłużono się różnymi technikami i metodami badawczymi, m.in.: listą zdań niedokończonych, rozsypanką zdaniową, kwestionariuszem rozmowy z dzieckiem, technikami projekcyjnymi. Badanie pokazało, że doświadczenia szkolne dzieci z klas początkowych są w dużym stopniu zdominowane przez oceny, którym dużą wagę przypisują nie tylko nauczyciele, lecz także rodzice. Doświadczenia uczniów związane z ocenianiem szkolnym są zarówno pozytywne, jak i negatywne. Większości uczniów dobra ocena przynosi samozadowolenie, jednak około 35% badanych zadeklarowało, że cieszą się z dobrego stopnia, bo to sprawia radość ich rodzicom. Rodzice przywiązują największą wagę do rezultatów z języka polskiego i matematyki. 21% uczniów oczekuje – w zamian za zdobycie dobrego stopnia – aprobaty ze strony nauczyciela, który obdarza dobrych uczniów przywilejami klasowymi. 20% badanych uznaje oceny za źródło informacji o końcowych efektach nauki. Zatem oceny szkolne pozwalają uczniom na samopoznanie: jaki jestem, na co zasługuję, co mi się udaje, na co mnie stać, do czego doszedłem, nad czym muszę jeszcze popracować. Z kolei otrzymanie oceny negatywnej powoduje u wielu uczniów doświadczanie lęków. Blisko 25% badanych było z siebie niezadowolonych, jeśli otrzymali zły stopień z przedmiotu. Dzieci takie czuły się gorsze od kolegów i wątpiły w swoje zdolności. 25% uczniów boi się reakcji rodziców, jeśli otrzymują złą ocenę. W opinii 14% badanych uczniów ich złe stopnie wywołują u rodziców niezadowolenie, smutek oraz niepokój.