Celem badania było określenie wpływu sportu pływackiego na kształtowanie się przednio-tylnych krzywizn kręgosłupa. W badaniu wzięły udział 92 osoby, w tym 37 dziewcząt i 55 chłopców. 19 badanych uczęszczało do klasy pierwszej szkoły podstawowej, 42 – do klasy trzeciej, 31 – do klasy piątej. Wszyscy uczyli się i trenowali sporty pływackie w Szczecinie. Oceny morfologicznej dokonano na podstawie pomiaru masy i wysokości ciała. Fizjologiczne krzywizny kręgosłupa oceniono za pomocą metody W. Iwanowskiego. Zmierzono także kąt przodopochylenia miednicy za pomocą cyrklokątomierza Willesa. W grupie kontrolnej znalazło się 153 uczniów niepływających, przebadanych w Gorzowie Wielkopolskim. Badanie wykazało, że średnia wysokość ciała chłopców i dziewcząt trenujących pływanie była wyższa niż ich niepływających rówieśników, we wszystkich przedziałach wiekowych obu płci. W zestawieniu z normą polską najbardziej zbliżone wartości wystąpiły w grupie uczniów w wieku 9,5 lat. Masa ciała uczniów pływających także była większa niż ich rówieśników nietrenujących. Najbardziej zbliżone wartości zaobserwowano w przypadku chłopców i dziewcząt w wieku 7,5 oraz 9,5 lat. Chłopcy w wieku 11,5 lat trenujący pływanie byli ciężsi od rówieśników o blisko 4-5,7 kg (w zależności od populacji: polskiej albo wrocławskiej). Nie stwierdzono różnić statystycznie istotnych w zakresie wysokości kręgosłupa. Chłopcy trenujący pływanie nie różnili się (statystycznie istotnie) od dziewcząt uprawiających ten sport w pomiarach liniowych kręgosłupa ani wartościach kątowych fizjologicznych krzywizn kręgosłupa. Średnie wartości kątów alfa, beta i gamma fizjologicznych krzywizn kręgosłupa okazały się mniejsze u dziewcząt pływających niż u ich niepływających rówieśniczek. Analogiczne różnice istotne statystycznie wystąpiły między chłopcami pływającymi i niepływającymi. Na podstawie wyników można stwierdzić, że pływanie ma wartości korekcyjne, zwłaszcza przy nadmiernej lordozie lędźwiowej.