Celem badania było określenie, w jaki sposób wysiłek fizyczny wpływa na aktywność lokomocyjną granulocytów u młodych mężczyzn, dobrze przystosowanych do ćwiczeń ruchowych. Badaniem objęto 52 studentów Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, w wieku od 21 do 26 lat. W badaniu wzięło udział również ośmiu zawodników kadry narodowej bokserskiej i ośmiu zawodników kadry narodowej kajakarzy, sportowcy byli w wieku od 21 do 24 lat. Badanych podzielono na 5 grup: w pierwszej znalazło się 22 studentów, którzy wykonywali bieg na dystansie 2000 m przez 8 min; w drugiej było 11 studentów, którzy biegli z maksymalną intensywnością na dystansie 60 m, dwa razy, z dziesięciominutową przerwą między biegami; w trzeciej znalazło się 7 studentów, którzy jechali na cykloergometrze z narastającym obciążeniem trzy razy po 10 min, z pięciominutowymi przerwami; w czwartej grupie było 12 studentów, którzy jechali jeden raz przez 10 min na cykloergometrze; w piątej grupy byli reprezentanci kadr narodowych, którzy jechali jeden raz na cykloergometrze przez 10 min. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że intensywny wysiłek fizyczny powoduje krótkotrwały wzrost aktywności lokomocyjnej granulocytów. Na wielkość wzrostu a.l.g. miał wpływ charakter wysiłku fizycznego – wysiłek szybkościowy powodował bardziej istotne zwiększenie a.l.g. Zwiększenie aktywności po wysiłku jest krótkotrwałe, po pięciu godzinach odpoczynku spada do poziomu przedwysiłkowego.