Celem badania był pomiar wysokości ciała i BMI dziewcząt w wieku 14 lat z Dolnego Śląska. W badaniu wzięło udział 1158 czternastolatek. Dziewczęta uczęszczały do klas siódmych w szkołach podstawowych we Wrocławiu, czterech miastach dwudziestopięciotysięcznych w okolicach Wrocławia oraz we wsiach położonych w ośmiu wybranych gminach województwa wrocławskiego. Nie zaobserwowano różnic istotnych statystycznie między dziewczętami miesiączkującymi i niemiesiączkującymi w poszczególnych grupach społecznych wyróżnionych na podstawie miejsca zamieszkania, poziomu wykształcenia rodziców albo liczby rodzeństwa. Stwierdzono natomiast, że różnice w wysokości ciała i BMI nie są wynikiem zróżnicowanego tempa dojrzewania. Okazało się ponadto, że wykształcenie ojca oraz wykształcenie matki są czynnikami różnicującymi wysokość ciała badanych uczennic. Im wyższe wykształcenie miał ojciec, tym niższa była jego córka. Odwrotną zależność zaobserwowano w przypadku matek – córki matek z wykształceniem podstawowym były niższe od córek matek z wykształceniem wyższym. Nie stwierdzono, by stopień urbanizacji miejsca zamieszkania albo liczba dzieci w rodzinie różnicowały wysokość ciała czternastoletnich uczennic. Poza tym okazało się, że dziewczęta z rodzin wielodzietnych były najszczuplejsze ze wszystkich badanych.