Celem badania było określenie dynamiki zmian rozwojowych wysiłkowych parametrów fizjologicznych u dziewcząt i chłopców w wieku od 13 do 17 lat. W badaniach wzięło udział 20 uczniów, w tym 9 dziewcząt i 11 chłopców. Do pomiaru wykorzystano test wysiłkowy na bieżni mechanicznej. Podczas testu stopniowo zwiększano intensywność pracy. Podczas wykonywania testu przez badanych zmierzono takie parametry jak m.in.: maksymalny minutowy pobór tlenu, maksymalną wentylację minutową płuc, maksymalną częstość skurczów serca, prędkość biegu, iloraz oddechowy i ekwiwalent oddechowy dla tlenu. W opracowaniu wyników uwzględniono niektóre parametry somatyczne: wysokość i masę ciała, odsetek tkanki tłuszczowej oraz masę ciała szczupłego. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że: trening sportowy wpływa znacznie na progresję maksymalnego minutowego poboru tlenu, maksymalnej prędkości biegu oraz maksymalnej wentylacji minutowej płuc; dwa lata po szczycie skoku pokwitaniowego zaobserwowano stabilizowanie wielkości maksymalnej wentylacji minutowej płuc – zarówno u chłopców, jak i u dziewcząt; przypuszcza się, że stabilizacja ta to być może wynik stopniowego wygasania przyrostów parametrów somatycznych; zmiany wielkości maksymalnego minutowego poboru tlenu były mniej dynamiczne niż zmiany końcowej prędkości biegu; poziom maksymalnej intensywności biegowej stabilizował się dwa lata po szczycie skoku pokwitaniowego; w okresie popokwitaniowym u dziewcząt następuje stopniowy regres maksymalnego minutowego poboru tlenu.