Celem badania była m.in. odpowiedź na pytanie, czy rodzina przygotowuje swoje dzieci do funkcjonowania w nowej rzeczywistości i w jakim stopniu zależy to od cech strukturalnych rodziny. Przygotowanie oceniano w dwóch wymiarach: oczekiwania rodziców związane z charakterem, osobowością dziecka, analizowane pod kątem obecności cech związanych z kształtowaniem indywidualizmu u dziecka; działanie rodziców umożliwiające rozwój dziecka i nabywanie przez nie dodatkowych umiejętności. Badaniem techniką wywiadu kwestionariuszowego objęto losowo dobranych 422 dorosłych z województwa wrocławskiego; w analizie uwzględniono dane pochodzące od 209 osób mających dziecko w wieku szkolnym. Jako cechy pożądane u dzieci najczęściej wskazywano: szacunek wobec starszych, posłuszeństwo wobec rodziców, umiejętność samodzielnego myślenia. Wybory były zróżnicowane w zależności od: 1) wieku (rodzice w wieku 30-39 lat częściej wskazywali na cechy nowoczesne), 2) wykształcenia (badani z wyższym wykształceniem najczęściej wskazywali cechy nowoczesne – tolerancję wobec inności, umiejętność podejmowania decyzji, samodzielnego myślenia; z wykształceniem podstawowym – wiarę w Boga, posłuszeństwo wobec rodziców i starszych), 3) wykonywanego zawodu (cechy nowoczesne częściej wskazywali pracownicy umysłowi, właściciele firm; pracownicy fizyczni i fizyczno-umysłowi oraz bezrobotni wskazywali cechy tradycyjne i wiarę w Boga; osoby niepracujące – najczęściej samokontrolę, opanowanie, tolerancję wobec inności); 4) miejsca zamieszkania (cechy nowoczesne częściej wskazywali mieszkańcy Wrocławia), 5) dochodu na osobę w rodzinie (osoby z niższymi dochodami wskazywały wiarę w Boga i cechy tradycyjne), 6) orientacji na rodzinę lub jednostkę. Dzieci uczęszczały na zajęcia dodatkowe (język obcy – 31,6%, sport – 22%, basen – 16,7%), co było zależne od wykształcenia, zawodu, miejsca zamieszkania rodziców (najbardziej zależały od tych czynników lekcje języka obcego), dochodu, orientacji na rodzinę lub jednostkę; wśród rodziców dzieci nieuczęszczających na zajęcia dodatkowe 84,2% miało wykształcenie podstawowe, 80% było rolnikami, 65,9% mieszkało na wsi. Dzieci otrzymywały tygodniowe kieszonkowe w 59,3% rodzin, najczęściej były to dzieci rodziców z wykształceniem wyższym – 79,4%, najrzadziej z podstawowym – 36,8%. Wyjazdy dzieci na wakacje były związane z poziomem wykształcenia rodziców (wyjeżdżało 18,7-22,5% dzieci rodziców z wykształceniem podstawowym, 87,9-88,2% dzieci rodziców w wykształceniem wyższym), zawodem (wyjeżdżało 100% dzieci emerytów, 90% dzieci właścicieli firm, 20-30% dzieci rolników), w mniejszym stopniu z miejscem zamieszkania (52,4-55,8% dzieci rodziców ze wsi, 69,7-77,3% dzieci rodziców z Wrocławia).