Badaniem ankietowym objęto 46 uczniów szkół ponadpodstawowych. Przynależność do organizacji: 43 osoby należały do samorządu szkolnego, po dwie do PCK, ZHP, redakcji gazetki szkolnej, trzy nie należały do żadnej (przyczyny: inne zainteresowania, dojrzewanie); pięć osób należało do SKS-u, po dwie do sekcji kulturalnej oraz kółka fotograficznego, po jednej do organizacji kulturalnej, kółka informatycznego, ZPT „Dzikowianie”, zespołu muzycznego. Uczniowie mylnie interpretowali pojęcia organizacji i kółka zainteresowań; nie oczekiwali poza tym specjalnych praw dla samorządu, chcieli uczestniczyć w życiu szkoły i być partnerem dla uczniów i przełożonych, co wywnioskowano z odpowiedzi na pytanie, jakie prawo powinien mieć samorząd: przyzwolenie na samodzielność organizacji życia szkolnego uczniów – 22 głosy, więcej swobody działania – 20, rozwiązywanie problemów szkolnych wspólnie z dyrekcją – 13, uczestnictwo w konferencjach szkolnych – dziewięć wskazań, prawo do podejmowania decyzji dotyczących uczniów – siedem, prawo do decyzji o losach szkoły, prawo do decydowania o karach w przypadku łamania kodeksu ucznia przez uczniów – po dwie osoby. Uczniowie bardzo dobrze wiedzieli, jakie są obowiązki samorządu; w odpowiedzi na to pytanie wskazywano: sumienne działanie na rzecz uczniów – 14 odpowiedzi, pośrednictwo między uczniem a nauczycielem i dyrekcją, organizacja imprez kulturalnych, apeli szkolnych – po 12, reprezentowanie szkoły na zewnątrz na różnych spotkaniach – dziewięć wskazań, pooczucie odpowiedzialności za szkołę – pięć, udzielanie pomocy koleżeńskiej, organizowanie akcji charytatywnych. Na pytanie, czy samorząd klasowy jako organizacja szkolna jest potrzebny, twierdząco odpowiedziało 43 uczniów (uzasadnienia: forma potrzebnej władzy, wiedza o oczekiwaniach uczniów, przybliżenie klasy do nauczycieli i dyrekcji, wielu nie potrafiło uzasadnić odpowiedzi), trzech zanegowało (nie ma żadnych praw, nie powinno się zmuszać do pełnienia funkcji); za istnieniem samorządu szkolnego opowiedziało się 45 (10 uzasadniło odpowiedź, w tym siedmiu wskazało, że nie każdy może rozmawiać z dyrektorem). Na pytanie, czy działalność samorządowa w klasie zaspokaja potrzeby i zainteresowania, 22 odpowiedziało twierdząco bez uzasadnienia, 24 oceniło ją negatywnie (ograniczana przez wychowawców, przewodniczący odgrywa rolę kozła ofiarnego – osiem osób, brak kompetentnej osoby rozstrzygającej spory – trzy, działalność ograniczana do klasy – pięć, samorząd nic nie robi poza zbieraniem pieniędzy – trzy). Na pytanie, czy szkolny samorząd jest potrzebny i dlaczego, 28 osób odpowiedziało negatywnie (ograniczenie samodzielności działania, traktowany jako zło konieczne, nie może samodzielnie organizować imprez); 26 osób oczekiwało zmian w funkcjonowaniu samorządu szkolnego (większe kompetencje i swoboda działania, przydzielenie rzecznika praw ucznia, własne pomieszczenie, nieobarczanie samorządu złymi rzeczami). 21 nie oczekiwało żadnych zmian w funkcjonowaniu samorządów klasowych, 20 proponowało zmiany (większa samodzielność, kontakt z nauczycielami, zajęcie się czystością szkoły i zmianą obuwia u uczniów, przewodniczący powinien być przykładem, mieć możliwość udziału w radach pedagogicznych). Trudności w pracy samorządu klasowego lub szkolnego: fałszywość postępowania nauczycieli i dyrekcji, brak aprobaty – 23 osoby, osoby wybrane do samorządu nie chcą współpracować – 13, brak pieniędzy na działalność – 11, nieusprawiedliwione nieobecności za udział w zebraniu – dwa wskazania. Czterech uczniów oceniło wysoko nauczyciela – opiekuna samorządu; wyrażano oczekiwania: powinien być partnerem, pomagać, wspierać, być szczery, godny zaufania, umożliwiać kontakty z dyrekcją, przełamywać barierę nauczyciel – uczeń, krytykować za błędy i chwalić za dobre rzeczy.