Przedmiotem badania były opinie nauczycieli na temat edukacji językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym oraz ich związek ze zmiennymi niezależnymi, jak wykształcenie, staż pracy, wiek, miejsce zamieszkania i uczestnictwo w formach doskonalenia zawodowego. Badaniem objęto 302 nauczycieli edukacji początkowej. W badaniu wykorzystano ankietę własnej konstrukcji składającą się z 53 stwierdzeń na temat edukacji językowej, do których badani mieli się ustosunkować na czterostopniowej skali. Opinie nauczycieli na temat edukacji językowej były dość zróżnicowane i koncentrowały się wokół trzech głównych postaw: 1) Pierwsze stanowisko sprowadzało się do eksponowania działań pomagających dzieciom zdobywać wiedzę gramatyczną i ortograficzną, niezbędną do skonstruowania poprawnej wypowiedzi. Nauczyciel powinien wyznaczać i organizować zadania językowe oraz poprawiać błędy. Dziecko jest tu odbiorcą reguł i zasad posługiwania się językiem. Wymaga się od niego przede wszystkim sumienności, nie zaś samodzielności. 2) Zwolennicy drugiego typu opinii uważali, że dziecku należy dać szansę na aktywne odkrywanie języka, by umiały porozumieć się z innymi i nauczyły się swobodnie wyrażać myśli i uczucia. Ważnym zadaniem nauczyciela jest w tej sytuacji zmotywowanie dzieci do wysiłku opanowywania umiejętności posługiwania się językiem. 3) Trzeci rodzaj opinii sprowadzał się do pesymizmu dydaktycznego, dotyczącego efektywności działań edukacyjnych, których celem jest rozwijanie umiejętności językowych dzieci w szkole.