Przedmiotem badania była opinia dzieci i młodzieży na temat różnych aspektów agresji. Badaniem objęto 30-osobowe grupy 6-, 10-, 11-, i 15-latków uczących się w szkołach podstawowych w Zabrzu, Bytomiu i Chorzowie. Dane zostały zgromadzone przez słuchaczki Kolegium Nauczycielskiego w Bytomiu w ramach ich prac dyplomowych. Wyniki badania ujawiły, że norma zgodnego współżycia w odczuciu badanych polegała na sytuacyjnym uzasadnianiu prawa do agresji osób, od których dzieci czuły się zależne, oraz na niewrażliwości na racje osób dorosłych, wobec których dzieci tej zależności nie odczuwały. Agresja była zachowaniem złym w sytuacji, gdy dotyczyła bezpośrednio danej osoby, oraz czymś obojętnym, gdy dana osoba nie ponosiła jej konsekwencji. Norma zgodnego współżycia nie funkcjonowała zatem w świadomości badanych jako uniwersalna oraz nie była w pełni zinternalizowana. Choć badania prowadzono w środowiskach prawidłowo zorganizowanych wychowawczo i wolnych od patologii, rodziny badanych charakteryzowały się pewnym stanem napięcia w związku z częstymi kłótniami. Sytuacje takie wywoływały w badanych duże lęki. Telewizja spełniała ważną rolę w budżecie czasowym rodziny, na czym cierpiały inne formy wspólnego spędzania czasu. Badani uczniowie nie zostali ponadto przyzwyczajeni do radzenia sobie z własnymi impulsami i do empatycznego rozumienia innych osób, czym tłumaczyć można bierność wobec przemocy występującej np. wśród rówieśników. Niezależnie od wieku badani często identyfikowali się z bohaterami widowisk telewizyjnych. Aprobatę wzbudzali przede wszystkim bohaterowie cechujący się brutalnością i bezwzględnością, w których uczniowie nie chcieliby mieć przyjaciół.