Celem badania była weryfikacja hipotezy zakładającej, że szkoła społeczna umożliwia dziecku pełniejsze zaspokojenie potrzeby kontaktu emocjonalnego, stwarza lepsze warunki do realizacji potrzeby sukcesu oraz umożliwia wykazanie się inicjatywą i aktywnością. Badaniem diagnostycznym objęto 60 uczniów szkoły publicznej i społecznej. Wykorzystano technikę ankiety oraz wywiadu. Wyniki badania ujawniły, że o ile uczniowie szkoły społecznej nie odczuwali lęku w różnych sytuacjach szkolnych, o tyle 50% uczniów szkoły podstawowej bało się złych ocen oraz konfliktu z nauczycielem i kolegami, 65% wskazywało na niechętny stosunek nauczyciela do ucznia, 38,3% na agresywność nauczycieli wobec uczniów. Nauczyciele szkół państwowych krzyczeli na uczniów bez powodu i używali wyzwisk zdaniem 73,3% badanych oraz byli niesprawiedliwi i stawiali zbyt wysokie wymagania według 25%. Uczniowie szkoły społecznej dostrzegali w nauczycielu – oprócz osoby, która uczy – również autorytet i osobę godną zaufania, dlatego też zwracali się do wychowawcy w sytuacjach trudnych. W szkołach państwowych niemal nikt nie powierzał swoich problemów nauczycielowi. Dzieci ze szkoły społecznej okazały się również lepiej zintegrowane, a konflikty wśród nich były mniej liczne, miały charakter nietrwały i sytuacyjny. W szkole państwowej byli uczniowie lubiani i całkowicie odrzuceni, a cała społeczność okazała się bardziej skonfliktowana, szczególnie w przypadku chłopców, którzy okazywali sobie złośliwość i zawiść oraz często reagowali agresją. Różnice między dwoma typami szkół w zakresie możliwości osiągnięcia przez uczniów sukcesu okazały się mniej wyraźne. W obu szkołach uczniowie otrzymywali oceny bardzo dobre, uczestniczyli w imprezach szkolnych i rozwijali zainteresowania. Dzieci ze szkoły społecznej wykazywały jednak większą motywację do nauki i częściej podejmowały dodatkowy trud, uczniowie szkoły państwowej nie ujawniali chęci podwyższenia swoich wyników w nauce. Dzieci ze szkoły społecznej były bardziej aktywne – organizowały imprezy, działały w samorządach klasowych i szkolnych oraz wykazywały większą aktywność pozalekcyjną.