Celem badania była ocena kształcenia nauczycieli muzyki w 10 akademiach muzycznych w Polsce (Gdańsk, Poznań, Szczecin, Wrocław, Kraków, Warszawa, Katowice, Łódź, Bydgoszcz, Białystok). Oceny tej dokonano na podstawie analizy planów i programów kształcenia w wymienionych instytucjach. Kształcenie nauczycieli muzyki realizowane było w ramach kierunku wychowanie muzyczne, który nie zawsze zachowywał swoją autonomiczność w stosunku do innych wydziałów (np. Wydział Kompozycji, Teorii, Wychowania Muzycznego i Rytmiki). Zaobserwowano znaczne rozbieżności w liczbie godzin przeznaczonych na realizację przedmiotów kształcenia, które w skrajnych przypadkach sięgały 780 godzin (prowadzenie zespołów w Bydgoszczy i Warszawie). Za niepokojące uznano zjawisko nadmiernego obciążania studenta w ciągu tygodnia – obciążenie to sięgało nawet 35-36 godzin zajęć tygodniowo na pierwszym i drugim roku studiów oraz 15-20,5 godzin na ostatnim roku studiów, kiedy to student powinien poświęcić czas na pracę samokształceniową, związaną z otrzymaniem dyplomu. Przedmioty kierunkowe wykazywały duże zróżnicowanie w nazewnictwie, przez co nie można było określić jednoznacznie zakresu wiedzy merytorycznej, typowej dla danej specjalności. Różne kryteria doboru i oceny stopnia ważności przedmiotów uznawanych za kierunkowe prowadziły do zaliczania ich jako uzupełniających lub nawet fakultatywnych zajęć. Zauważono przemieszanie kompetencji zawodowych w prowadzonych specjalnościach poprzez włączenie w program nauczania przedmiotów niezwiązanych z daną specjalnością (np. podstawy foniatrii charakterystyczne dla kierunku wokalnego na kierunku wychowania muzycznego).