Przedmiotem badania była religijność współczesnej młodzieży. Przyjęto hipotezę, według której religijność współczesnej młodzieży podlega procesowi prywatyzacji. Według szczegółowych hipotez: stopień prywatyzacji religijności jest większy wśród młodzieży z aglomeracji miejskich niż wśród respondentów z małych miast; stopień prywatyzacji religijności jest większy wśród młodzieży z ogólnokształcących szkół średnich niż wśród uczniów szkół technicznych; stopień prywatyzacji religijności jest większy w przypadku uczniów, których rodzice mają wysokie dochody, niż wśród uczniów z domów o niskich dochodach; stopień prywatyzacji religijności jest większy wśród uczniów, których rodzice mają wyższe wykształcenie. Do pomiaru wykorzystano ankietę złożoną z 48 pytań dotyczących: globalnych postaw wobec religii (siedem pytań), wymiaru doktrynalnego (10), wymiaru rytualnego (sześć), wymiaru skutkowego (10), wymiaru intelektualnego (osiem), wymiaru przeżyciowego (siedem). W kwestionariuszu znalazło się także dziewięć pytań o dane osobowe. Badaniem objęto 458 osób z centralnej Polski, m.in.: z Warszawy, Łodzi, Skoczowa, Cieszyna i Wisły. W badanej populacji było 270 kobiet i 187 mężczyzn w wieku od 15 do 21 lat, najwięcej osób w wieku 16 (200) i 17 lat (118). 63,4% respondentów pochodziło z wielkich miast. 53,5% badanych to uczniowie liceów ogólnokształcących, 39,3% średnich szkół zawodowych. W badanej populacji 65,5% osób deklarowało przynależność do Kościoła Rzymskokatolickiego, a 27,1% do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. 14 osób nie należało do żadnego z wyznań. Głęboką wiarę zadeklarowało: 8,2% mieszkańców wsi, 11,8% mieszkańców z małych miast, 6,5% z miast (od 20 do 100 tys. mieszkańców) i 7% z aglomeracji. Wśród badanej populacji najwięcej było osób wierzących: 77,9% ze wsi, 70,6% z małych miast, 81,5% z miast i 64,3% z aglomeracji. 1,6% respondentów ze wsi, 1,2% z małych miast, 1,1% z miast i 5,7% z aglomeracji zadeklarowało, że są niewierzący. Czynnikiem różnicującym stopień deklarowanej wiary okazały się dochody rodziców: 89,8% uczniów z grupy dochodów najniższych (tj. do 100 zł na osobę w rodzinie), 98,3% osób z grupy dochodów od 100 do 150 zł oraz 59,3% uczniów z najwyższymi dochodami – deklarowało, że są głęboko wierzący. Około 69% dzieci rodziców z wyższym wykształceniem i około 88% uczniów, których rodzice mieli wykształcenie zasadnicze, określało siebie jako osoby głęboko wierzące i wierzące. Połowa ankietowanych nie potrzebowała pośrednictwa Kościoła w sprawach wiary, co świadczy o tym, że religia staje się coraz bardziej elementem życia prywatnego. Wiarę w Boga Trójjedynego zadeklarowało: 79,3% mieszkańców wsi, 77,6% małych miast, 76,9% miast, 61,1% aglomeracji. W aniołów nie wierzyło: 9,8% respondentów ze wsi, 9,4% uczniów z małych miast, 15,4% z miast, 18,5% z aglomeracji. Wiarę w istnienie diabła zadeklarowało: 62,5% uczniów ze wsi, 69,4% z małych miast, 56,5% z miast oraz 49,7% z aglomeracji. Kilka razy w tygodniu w nabożeństwie uczestniczyło: 8,2% uczniów ze wsi, 3,5% z małych miast, 5,4% z miast oraz 1,9% z aglomeracji. Co tydzień na mszę chodziło: 42,6% respondentów ze wsi, 38,8% z małych miast, 22,8% z miast oraz 25,5% z aglomeracji. Łącznie uczestnictwo w nabożeństwie deklarowało: 78,7% mieszkańców wsi, 69,7% małych miast, 59,7% miast oraz 44,6% aglomeracji. Do praktyk religijnych – codziennych albo raz na kilka dni – przyznało się: 72,7% ankietowanych ze wsi, 73% z małych miast, 75% z miast oraz 47,5% z aglomeracji. Wyniki badania potwierdziły podstawowe założenie, według którego religijność współczesnej młodzieży podlega procesowi prywatyzacji. Nie potwierdzono hipotezy, według której rodzaj wykształcenia młodzieży wpływa na stopień prywatyzacji religijności. Okazało się przy okazji, że nowoczesność powoduje osłabienie nie tylko praktyk zewnętrznych, lecz także intensywności doświadczeń religijnych.