Celem badania było określenie wybranych konsekwencji psychopedagogicznych dysfunkcjonalności rodzin – na przykładzie młodzieży z otyłością prostą. W badaniu wzięło udział 10 dzieci w wieku 12-16 lat ze zdiagnozowaną obesitas oraz ich matki. Do pomiaru wykorzystano: Młodzieżowy Kwestionariusz Osobowości R.B. Cattela, Test Zdań Niedokończonych J. Kostrzewskiego, Kwestionariusz Stosunków Między Rodzicami a Dziećmi A. Roe i M. Siegelmana. Posłużono się także metodą wywiadu. Matki – oprócz rozmowy – wypełniały Kwestionariusz dla Rodziców M. Ziemskiej. Na podstawie wyników badania sformułowano kilka przypuszczeń – ze względu na małą populację badanych uczniów: objadanie się przez dzieci pochodzących z rodzin dysfunkcjonalnych może być wynikiem napięć powstałych z powodu nieprawidłowych postaw rodziców; jedzenie może stanowić ucieczkę przed niekonsekwentnymi i niezgodnymi postawami rodziców, brakiem zrozumienia intencji rodziców; otyli uczniowie mają wyższą niż przeciętne inteligencję, są samowystarczalni, odznaczają się indywidualizmem, preferują samotność, są wrażliwi i bojaźliwi, chętni do pomocy i empatyczni; nie znaleziono potwierdzenia dla takich cech jak: niższe poczucie własnej wartości, brak odporności psychicznej, niedojrzałość emocjonalna, obniżone samopoczucie i przygnębienie, które przypisuje się ludziom otyłym w literaturze przedmiotu; w większości badana młodzież nie chciała zmieniać swojego wyglądu; otyli uczniowie nie widzą wartości w kontaktach rówieśniczych, wolą zachowania introwertywne, samotnicze, są samowystarczalni.