Celem badania było określenie poziomu zaburzeń statyki miednicy oraz możliwości czynnej ich korekcji u dziewcząt i chłopców w wieku od czterech do 20 lat. W badaniu wzięły udział 1603 osoby ze zdiagnozowanymi wadami postawy ciała. Uczniów podzielono na trzy grupy, u których stwierdzono: brak albo nieznaczne objawy asymetrii o wartościach kątowych nachylenia i skręcenia miednicy do trzech stopni, wyraźne o objawy asymetrii od 3.01 do sześciu stopni (718 osób), znaczne przestrzenne zaburzenia statyki miednicy – powyżej sześciu stopni. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że: 70% dzieci i młodzieży objętych badaniem miało asymetrię miednicy w płaszczyźnie czołowej i poprzecznej; stopień zrównoważenia ciała wyraźnie się pogarsza, kiedy wzrasta poziom asymetrii w płaszczyźnie czołowej i poprzecznej, a zwłaszcza w płaszczyźnie czołowej; poprawa stanu zrównoważenia ciała nie następuje po próbie aktywnej korekcji ustawienia miednicy; czasami obserwowano odcinkową dekorekcję; rezerwy autokorekcyjne w obrębie obręczy miednicznej okazały się mało istotne dla postępowania korekcyjnego.