Celem badania było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jakimi cechami według młodzieży powinni się odznaczać przewodnicy górscy. Badaniem objęto 4640 uczniów (2860 dziewcząt i 1780 chłopców) z 102 losowo wybranych szkół 23 województw; 1224 uczniów klas siódmych i ósmych, 1212 z LO, 968 ze średnich szkół zawodowych, 1056 z zasadniczych szkół zawodowych, 180 z pomaturalnych; 3382 z miasta, 1858 ze wsi. Młodzież w anonimowej ankiecie (ułożonej na podstawie 128 wypracowań uczniów na temat Jakiego przewodnika górskiego chciał(a)bym mieć i dlaczego) wskazywała 10 najbardziej oczekiwanych cech osobowych przewodników górskich. Największą wagę przywiązywano do serdecznego, przyjacielskiego, życzliwego, wyrozumiałego stosunku do młodzieży, podmiotowego traktowania i partnerskich relacji. Oczekiwano pomocy w poznaniu i zrozumieniu gór, wywiązywania się ze zobowiązań, przestrzegania linii postępowania. Wysoko ceniono odpowiedzialność, aktywność turystyczno-krajoznawczą, dynamikę w organizacji, pomysłowość i inicjatywę w działaniu. Przewodników powinny cechować: szerokie zainteresowania, umiejętność przekazywania wiedzy w ciekawy sposób, takt pedagogiczny, dyspozycje przywódcze i organizatorskie. Często wskazywano: profesjonalizm, perfekcję, łatwość w nawiązywaniu kontaktów z młodzieżą (preferowała ją młodzież w wieku dorastania), cierpliwość, bezstronność, indywidualne podejście. Krytykowano przewodników nieumiejących dobrze posługiwać się językiem polskim. Młodzież w wieku dorastania preferowała raczej cechy osobowe przewodników, badani w wieku 19-21 lat zwracali uwagę na przygotowanie merytoryczne.Odnotowano również różnice opinii w zależności od rodzju szkoły oraz płci badanych.