Celem badania była diagnoza sytuacji rodzinnej i szkolnej uczniów klas zerowych. Badaniem objęto uczniów z ośmiu szkół podstawowych i ośmiu przedszkoli w jednym z miast satelitarnych Łodzi. Materiał badawczy zebrano na podstawie wywiadów z wychowawcą, nauczycielem, rodzicami albo opiekunami dziecka oraz analizy karty przedszkolnej. Nauczyciele – jak się okazało – nie byli zbyt dobrze zorientowani w sytuacji rodzinnej swoich wychowanków; potrafili wymienić tylko 10 dzieci pochodzących ze środowisk z problemem alkoholowym. Sześciu badanych pochodziło z rodzin pełnych, trzech – z rozbitych, pozostawali oni pod opieką matek; jednym dzieckiem opiekowali się – jako rodzina zastępcza – dziadkowie. Według rodziców pięciu badanych atmosfera domowa była dobra i sprzyjała prawidłowemu rozwojowi dzieci. W domach czworga dzieci bardzo często pojawiały się konflikty, głównie wynikające z alkoholizmu jednego albo obojga rodziców. Rodzicie przyznawali się do stosowania przemocy wobec dziecka, kar fizycznych – m.in. za złe oceny. Dwóch rodziców zadeklarowało, że nie stosują wobec swoich dzieci kar fizycznych. Sześciu rodziców rozumiało, że na pełny i prawidłowy rozwój dziecka wpływa ogólna atmosfera panująca w domu. Mimo to rodzice w dużo większym stopniu dbali o zaspokojenie potrzeb materialnych niż emocjonalnych sześciolatków. Siedmioro dzieci było ocenianych negatywnie przez wychowawców – uczniowie klas zerowych sprawiali problemy wychowawcze, byli agresywni (trzy przypadki), nieposłuszni (trzy) albo całkowicie bierni (jeden). Tylko troje dzieci nie przejawiało żadnych trudności wychowawczych. Dwóch uczniów zawsze kończyło zadaną pracę bez dodatkowych upomnień albo zachęty, dwóch – nigdy nie kończyło zadania, pozostali wykonywali polecenie po zachętach nauczyciela. Siedmioro dzieci unikało aktywności podczas zajęć organizowanych w przedszkolu, dwoje – brało udział z własnej chęci, jedno dziecko tylko pod wpływem zachęty nauczyciela włączało się w zabawę. Siedmiu uczniów – w opinii nauczycieli – miało zbyt wolne tempo pracy. Jedno dziecko było wyraźnie opóźnione w rozwoju (upośledzenie zostało potwierdzone przez poradnię wychowawczo-zawodową), najchętniej bawiło się w samotności albo w towarzystwie młodszych dzieci. Pozostałe dzieci były zdrowe i prawidłowo rozwijały się pod względem intelektualnym. Tylko trzechy badanych nie miało problemów z zabawą i współpracą z innymi dziećmi w przedszkolu. Wśród ośmiorga dzieci, które wzięły udział w pierwszej części badania, przeprowadzono test socjometryczny, przeprowadzono także wywiady z nauczycielami klas pierwszych, do których uczęszczali uczniowie. Dwoje dzieci wykluczono z drugiego etapu – jedno z nich zostało skierowane do szkoły specjalnej, drugie przeprowadziło się z matką do innego miasta. Dojrzałość szkolną uczniów – przed rozpoczęciem nauki – określono jako przeciętną. W przypadku siedmiu uczniów – według opinii wychowawców – występowały trudności w nauce, spowodowane przede wszystkim dysfunkcjonalnością rodziny. Dwoje dzieci borykało się ze słabą sprawnością manualną, pięcioro miało zaburzoną syntezę i analizę wzrokowo-słuchową. Rodzice, jak się okazało, nie dbali o korekcję zaburzeń. Czworo dzieci, które uzyskiwały najgorsze oceny, sprawiało również kłopoty wychowawcze, przejawiające się w nieposłuszeństwie, uporze, nierespektowaniu zasad współpracy w grupie. Okazało się, że dzieci odrzucane przez rówieśników uzyskiwały także gorsze wyniki w nauce niż dzieci aprobowane przez grupę. Troje dzieci z pięciorga o najniższej pozycji w klasie nie sprawiało kłopotów wychowawczych – według opinii wychowawców. Uczniowie ci byli postrzegani jako lękliwi, smutni, posępni. Na podstawie wyników badania można stwierdzić, że pobyt dziecka zagrożonego w klasie zerowej pozwala na wyrównanie braków w takim stopniu, by uczniowie ci mogli rozpocząć naukę w szkole na podobnym poziomie jak pozostałe dzieci, niepochodzące ze środowisk rodzinnych z problemem alkoholowym.