Celem badania była normalizacja Skali Nieprzystosowania Społecznego (aut. L. Pytka) oraz określenie przejawów i rozmiarów nieprzystosowania społecznego uczniów szkół podstawowych. Badanie realizowano w ramach seminariów magisterskich dla studentów psychologii i pedagogiki. W Skali Nieprzystosowania Społecznego wyróżniono sześć podskal, cztery z nich dotyczyły nieprzystosowania: rodzinnego, rówieśniczego, szkolnego i w zachowaniach antyspołecznych. Pomiarem objęto 4000 uczniów szkół podstawowych z całej Polski i 282 wychowanków domów dziecka w aglomeracji łódzkiej. Badanie pozwoliło ustalić, że znormalizowana Skala Nieprzystosowania Społecznego daje miarodajny pomiar przejawów i rozmiarów tego zjawiska wśród młodzieży. Nieprzystosowanie rodzinne dotyczyło od 12% do 60% uczniów i ponad 80% wychowanków domów dziecka. Co trzeci uczeń i dwóch na trzech wychowanków domów dziecka to dzieci dotknięte nieprzystosowaniem rówieśniczym. Od 25% do 35,6% uczniów i ponad 80% wychowanków domów dziecka wykazywało przejawy nieprzystosowania szkolnego. Stwierdzono także, że od 11% do 35% uczniów i ponad 50% wychowanków zachowywało się antyspołecznie. Około 18,8%–32% uczniów oraz ponad 50% wychowanków domów dziecka prezentowało kumulację niekorzystnych czynników biopsychicznych. Kumulacja niekorzystnych czynników socjokulturowych dotyczyła ponad 10% uczniów i każdego z wychowanków domów dziecka.