Celem badania było określenie rozwoju szkolnictwa niepaństwowego w Polsce. Wykorzystano dane pochodzące z Ministerstwa Edukacji Narodowej, roczników statystycznych, literatury, wywiadu z wizytatorami Wydziału ds. Innowacji i Szkół Niepublicznych MEN. W roku szkolnym 1989/1990 istniały w Polsce 23 szkoły niepubliczne; w 1990/1991 – 220, w tym 86 podstawowych (4828 uczniów) i 93 licealne (6670); w 1991/1992 – 430, w tym 155 podstawowych (11 254 uczniów), 158 licealnych (12 687), 57 zawodowych; w 1992/1993 – 675, w tym 243-264 podstawowe (różnice w danych z różnych źródeł; 19 503 uczniów), 225-317 licealnych (21 745), 113-158 zawodowych; w 1993/1994 – 984, w tym 295 podstawowych (24 729 uczniów), 295 licealnych (26 247), 413 zawodowych. W roku szkolnym 1993/1994 uczniowie szkół niepublicznych stanowili 0,47% we wszystkich szkołach podstawowych, 4,28% w ogólnokształcących, 2,17% w szkołach zawodowych. W 1993 roku więcej niż 10 szkół istniało w województwach: warszawskim, katowickim, gdańskim, łódzkim, lubelskim, poznańskim, szczecińskim, krakowskim, skierniewickim, bydgoskim, białostockim, wrocławskim. Około 70 podmiotów prowadzących szkoły było zrzeszonych w Krajowym Forum Oświaty Niepublicznej; największą liczbę szkół (około 140) prowadziło Społeczne Towarzystwo Oświatowe.