Celem badania było określenie sprawności fizycznej bydgoskiej młodzieży studiującej na kierunkach medycznych. Badaniem objęto początkowo 244 osób studiujących na jedynym Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Analizie poddano ostatecznie 45 studentów z pierwszego roku i 67 z trzeciego roku, którzy realizowali program studiów terminowo. Badanie objęło zatem trzyletni okres studiów, podczas którego realizowano program wychowania fizycznego w zakresie dwóch godzin tygodniowo. Pomiarów dokonano na początku pierwszego roku studiów oraz na zakończenie pierwszego, drugiego i trzeciego roku. W badaniu wykorzystano testy autorstwa S. Pilicza do pomiaru zwinności, mocy i siły; próby sprawności autorstwa L. Denisiuka do pomiaru wytrzymałości; test M. Szafarkiewicza do pomiaru gibkości kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Wyniki badania ujawniły, że przeciętna zwinność studentów uległa najbardziej widocznej poprawie w trakcie trzeciego roku studiów; moc – przyrosła najbardziej w pierwszym roku studiów, wykazywała stałą tendencję rosnącą; siła – polepszała się w całym okresie badań; wytrzymałość – wykazywała tendencję do poprawy przez cały okres badań, lecz przyrost ten malał z czasem; gibkość – zmieniała się nieznacznie. Sprawność fizyczna młodzieży akademickiej ulegała nieznacznej poprawie, lecz przebieg rozwoju poszczególnych cech motoryki okazał się nierównomierny. W przypadku studentów największa poprawa wystąpiła w zakresie wytrzymałości, następnie zwinności. Siła i moc zmieniły się nieznacznie, a gibkość w najmniejszym stopniu. Wśród studentek największą zmianę zanotowano w przypadku zwinności, znacznej poprawie uległy również wytrzymałość i moc, najmniejsze różnice wystąpiły w przypadku siły i gibkości. Ogólne zmiany sprawności miały podobny przebieg wśród młodzieży męskiej i żeńskiej w przypadku zwinności, mocy i wytrzymałości.