Przedmiotem badania było rozpoznanie postrzegania samego siebie przez młodzież uprawiającą sport. Badaniem objęto 25 zawodników uprawiających lekkoatletykę i siatkówkę. Na materiał badawczy złożyły się wypracowania badanych na temat Ja w swoich oczach, moje szczegółowe cechy i upodobania. Na tej podstawie opracowano ankietę składającą się z 28 pytań związanych z uprawianiem sportu oraz 84 cechy, do których badani mieli za zadanie ustosunkować się na skali Likerta. Wyniki badania ujawniły, że ze względu na cechy fizyczne wszyscy badani oceniali się jako osoby dbające o wygląd, ponadto większość lubiła modnie się ubierać (23 wskazania), ubiór taki poprawiał im samopoczucie (18). Najczęściej uważali się również za szczupłych (19), przypominających sportowców (17) i wysokich (16). Niepowodzenia sportowe zachęcały badanych do dalszej pracy, a uprawianie sportu pozwalało im zapomnieć o codziennych problemach i rozładować rozbudzone poza sportem emocje. Wszyscy badani zgodzili się, że aktywne uprawianie sportu sprzyja lepszej kondycji, oraz zaprzeczyli, jakoby sport bardziej szkodził, niż pomagał. Większość badanych uznała, że sprawność fizyczna jest warunkiem zdrowia oraz że większość osób aktywnych sportowo jest bardziej odporna na zmęczenie. Zdania były bardziej podzielone w przypadku stwierdzenia, że każdy sportowiec jest okazem zdrowia (zaprzeczyło temu sześć osób, osiem nie miało zdania) oraz że intensywne uprawianie sportu bardziej odpowiada fizycznej konstrukcji chłopców niż dziewcząt (nie zgodziło się dziewięć osób, tyle samo nie miało zdania). Większość badanych nie miała zdania (11) lub nie zgodziła się (10) z twierdzeniem, jakoby kulturystyka była szkodliwa dla zdrowia. Trzech badanych oceniało poziom swojej sprawności fizycznej jako wysoki, większość zaś uznała go za średni (22). Najwięcej przypisywano sobie aktywności ruchowej, energiczności, siły, wytrwałości itd., najmniej ospałości, brutalności, chimeryczności i agresywności. Nieco ponad połowa badanych oceniała natężenie swoich cech charakteru jako wysokie (14), pozostali – na średnim poziomie (11). Najczęściej przypisywano sobie odpowiedzialność, wrażliwość, towarzyskość, życzliwość, koleżeńskość itd., natomiast najrzadziej – niesystematyczność, skrytość, lenistwo, zakompleksienie, złośliwość, łatwowierność. Jedyną cechą zaliczoną przez badaczy do negatywnych, która występowała częściej niż cecha pozytywna (w tym wypadku cierpliwość), był upór.