Celem badania było ustalenie pozycji zajmowanej w klasie przez uczniów z wadą wzroku, ich sytuacji szkolnej i rówieśniczej oraz sposobu postrzegania ich przez kolegów szkolnych. Badaniem objęto 50 uczniów klas IV-VIII szkoły podstawowej, w tym 30 uczniów z wadą wzroku i 20 z grupy kontrolnej. Dodatkowym źródłem informacji o badanych byli ich rodzice, nauczyciele wychowawcy, specjaliści rewalidacyjni i sami uczniowie. Badani cierpieli najczęściej na krótkowzroczność (46,7%) i astygmatyzm (30%). Dominował średni stopień nasilenia wad wzroku. Wyniki badania wykazały brak zależności między wadą wzroku uczniów a stosunkiem do nich kolegów szkolnych. Rodzaj i zakres wady wzroku nie determinował również wskaźnika sympatii badanych. Pozytywny wpływ na oceny szkolne uczniów z wadami wzroku miały właściwa atmosfera wychowawcza w rodzinie, właściwa postawa dziecka z wadą wzroku wobec nauki oraz uczestnictwo w różnych pozalekcyjnych formach pracy. Dzieci z zaburzonym widzeniem, posiadające niski poziom samooceny, miały również niższy poziom akceptacji koleżeńskiej.