Przedmiotem badania był kryzys wartościowania wśród młodzieży. Badaniem objęto 100 uczniów klas trzecich (50 dziewcząt i 50 chłopców) I Liceum Ogólnokształcącego im S. Staszica w Lublinie. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz do Badania Kryzysu w Wartościowaniu (Oleś, 1988) oraz Kwestionariusz Stosunków między Rodzicami a Dziećmi (Roe i Siegelman w adaptacji Kowalskiego, 1984). Wyniki badania umożliwiły sformułowanie następujących wniosków: wrogość, dezaprobata i nieliczenie się z dzieckiem w postawie ojca sprzyjało doświadczaniu przez dziecko niespełnienia ważnych życiowych zadań, niezgodności pomiędzy własnym postępowaniem a uznanym systemem wartości oraz w konsekwencji niepokoju, lęku i poczucia zagubienia. Postawy ojcowskie w większym stopniu niż macierzyńskie, warunkowały występowanie kryzysu wartości u młodzieży. Przewaga postaw kochających nad odrzucającymi w przypadku ojca częściej chroniła młodzież przed kryzysem niż podobne proporcje w przypadku matki. Wykazano tendencję do ujemnego związku między postawami kochającymi rodziców a poczuciem niezrealizowania wartości u dorastających dzieci. Uzyskane związki z postawami odrzucającymi i kochającymi rodziców okazały się najsilniejsze w przypadku poczucia zagubienia wartości, następnie trudności uporządkowania systemu wartości w hierarchię oraz kryzysu w wartościowaniu wyznaczonym przez ogólny wynik w KKW.