Badanie zostało przeprowadzone w ramach czterech prac magisterskich, pisanych pod kierunkiem J. Kostrzewskiego na Uniwersytecie Łódzkim. Celem badania było wykazanie, czy istnieją wyraźne różnice między postawami religijnymi dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim oraz ich rówieśnikami, a także czy postawy rodziców dzieci upośledzonych umysłowo i dzieci w normie intelektualnej wpływają na postawy ich dzieci. Badaniem objęto dwie 62-osobowe grupy dzieci i młodzieży w wieku 12-18 lat. Grupę kryterialną stanowiły dzieci lekko upośledzone umysłowo, a grupę kontrolną ich rówieśnicy w normie intelektualnej. W badaniu wykorzystano Skalę Inteligencji D. Wechslera dla dzieci – wersję zmodyfikowaną (WISC-R 1991), Krótką Skalę Inteligencji M. Choynowskiego (1980), Choynowskiego Test Znajomości Słów (1973) oraz Arkusz Zmiennych Środowiskowych J. Konopnickiego i M. Ziemby w celu doboru uczniów do grup badanych. Wyniki badania ujawniły, że dzieci i młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim znacząco różniły się od swoich rówieśników o prawidłowym rozwoju intelektualnym pod względem postaw religijnych – wykazywały mniejszy zasób wiedzy religijnej, przeżywały bardziej intensywnie swój stosunek do Boga i wartości religijnych oraz częściej dawały w zachowaniu wyraz swoim przekonaniom. Badanie wykazało również wpływ przeżyć religijnych na praktyki religijne i vice versa w obu badanych grupach. Wiedza religijna nie wpływała istotnie ani na przeżycia, ani na praktyki religijne. Matki dzieci i młodzieży z obu badanych grup nie różniły się istotnie pod względem swoich postaw religijnych. Wśród ojców wystąpiła różnica – ojcowie badanych o lekkim upośledzeniu umysłowym przejawiali mniejszą intensywność postawy religijnej. Postawy rodziców nie wpływały na zasób wiedzy religijnej ich dzieci, lecz warunkowały w pewnym stopniu przeżycia i praktyki religijne.