Badanie dotyczyło strategii uczenia się tekstów podręcznikowych i objęło 74 uczniów klas ósmych z warszawskich szkół podstawowych, z grupy 105 uczniów zbadanych przez autorkę w 1989 roku jako uczniów klas piątych. W badaniu dokonano pomiaru: rozwoju intelektualnego uczniów za pomocą testu Ravena; pamięci bezpośredniej tekstów za pomocą testu na rozumienie ze słuchu tekstu opisowego z zakresu biologii (badani musieli odpowiedzieć na 17 pytań dotyczących usłyszanego tekstu); myślenia twórczego (płynności i giętkości werbalnej) za pomocą Testu Figur Zamaskowanych H.A. Witkina; aktywności strategicznej za pomocą ankiety własnej konstrukcji (Czerniawska, 1992). Wyniki badania ujawniły, że wraz z wiekiem wzrastały osiągnięcia w zakresie funkcjonowania poznawczego, mierzonego testem Ravena i testem pamięci bezpośredniej tekstów. Jednocześnie zwiększała się niezależność wyników od pola spostrzeżeniowego mierzonego testem Witkina. Stwierdzono również obniżenie się wskaźnika abstrakcyjności w kategoryzowaniu materiału werbalnego, co uzasadnić można było twierdzeniem, że styl poznawczy stanowi bardziej wyraz preferencji niż możliwości jednostki. Wraz z wiekiem następował wzrost interprzedmiotowości giętkości strategicznej oraz zwiększała się liczba uczniów dokonujących głębokiego przetwarzania testów w trakcie uczenia się. Obniżała się zarazem liczba deklarowanych strategii uczenia się tekstów podręcznikowych, co tłumaczyć można było zautomatyzowaniem podstawowych działań strategicznych.