Celem badania było uzyskanie wiadomości w zakresie poglądów i postaw edukacyjnych dotyczących głównie motywów związanych ze zdobywaniem wykształcenia i podejmowaniem dalszej nauki, przyczyn niepodejmowania kształcenia, wyboru kierunku kształcenia, stosunku do obecnego poziomu szkolnictwa; ankieta zawierała również pytania dotyczące nauki religii w szkole, znajomości języków obcych, uczęszczania dzieci do placówek wychowania przedszkolnego. Badaniem objęto osoby z gospodarstw domowych ankietowanych w ramach podróbki kwartalnej gospodarstw biorących udział w badaniu budżetów rodzinnych, łącznie 10171 osób (5152 kobiety, 5019 mężczyzn). 49% badanych oceniło, że warto zdobywać wykształcenie (najczęściej: kobiety – 86,1%, osoby pracujące na własny rachunek – 87,5%, zamieszkałe w miastach 200-499 tys. mieszkańców – 88,7%, osoby w wieku 40-44 lat – 83,9%, osoby mające wykształcenie wyższe – 96,6%), 32,8% – że raczej warto, 10% – że nie warto (osoby użytkujące gospodarstwa rolne, osoby z wykształceniem zasadniczym zawodowym – po 13,2%, mieszkańcy wsi, osoby w wieku 20-24 lat – po 12%); 8,2% nie miało zdania (osoby o wykształceniu podstawowym niepełnym – 29%, mało zarabiające – 14,6%, mające 50 i więcej lat – 11,5%). Motywy zdobywania wykształcenia: uzyskanie interesującego zawodu lub ciekawej pracy – 42,4%, własny rozwój intelektualny – 41,3%, możliwość awansu zawodowego – 30,2%, uniknięcie bezrobocia – 29,7%, wysokie zarobki – 24%, spokojne życie – 14,2%. Związek między wykształceniem a zarobkami: nie widziało go 42,5%; 47,7% badanych stwierdziło, że osoby wykształcone powinny zawsze więcej zarabiać ze względu na rozwój intelektualny, 43,5% – ze względu na wykonywanie interesującego zawodu lub ciekawej pracy, 40,9% było zdania, że osoby wykształcone na ogół nie powinny zarabiać więcej. 51,6% badanych stwierdziło, że nie wybrałoby ponownie tego samego kierunku i poziomu kształcenia, najczęściej: kobiety – 52,8%, osoby z wykształceniem podstawowym – 66,8%, zasadniczym zawodowym – 59,3%, w wieku 45-59 lat – 60%, z miast poniżej 20 tys. mieszkańców; 40,4% wybrałoby ten sam kierunek i poziom, 8% nie miało zdania w tej sprawie. Ocena obecnej sytuacji w szkolnictwie podstawowym i średnim: z poziomu nauczania zadowolonych było 54,7%, niezadowolonych 24,5%; z poziomu nauczycieli odpowiednio 52,2% i 25,9%; ze stosunku nauczycieli do uczniów 45,8% i 32,6%; z wyposażenia szkół 36,9% i 33,9%; z zakresu programu nauczania 63,5% i 18,1%. 39,7% było za zwiększeniem wymagań dotyczących dyscypliny w szkole, przeciwnych temu było 22,5%; 20,1% było przeciwnych zmianom. Ocena szkół państwowych i niepaństwowych: po 20,1% uważało, że szkoły państwowe są lepsze oraz takie same jak niepaństwowe, 10,5% oceniło szkoły państwowe jako gorsze, 49,3% nie miało zdania. 71,7% było za czynnym udziałem rodziców w życiu szkoły, 11,3% było przeciw. Pragnienia uzyskania przez dzieci i młodzież wykształcenia: średnie zawodowe – 35,5%, wyższe zawodowe – 20,1%, wyższe magisterskie – 19%, zasadnicze – 9,3%, podstawowe – 0,2%. Zestawiono procentowo także: preferowane wykształcenie (techniczne – 27,4%, ekonomiczne – 18,5%, rzemieślnicze – 10,7%, medyczne – 9,3%), znajomość języków obcych (angielski – nie znało go wcale 80,6%, znało biegle 1,9%; niemiecki – odpowiednio 74,3% i 1,1%; francuski – 94,7% i 0,5%; rosyjski – 19,2% nie znało go wcale, 4,3% biegle, 57,1% słabo; najlepszą znajomość języków deklarowały osoby: w wieku 20-24 lat, o wyższym wykształceniu, z miast od 55 tys. mieszkańców, pracujące na własny rachunek), przyczyny nieuczęszczania dziecka do przedszkola (zapewnienie lepszej opieki w domu – 45,9%, wysokie opłaty – 28,1%, duża odległość do przedszkola – 8,6%, zły stan zdrowia dziecka – 4,6%, zła adaptacja dziecka – 2%.), nauczanie religii w szkołach (49,6% było za, 30,1% przeciw, 20,3% nie miało zdania; religii uczyło się 97,8% dzieci w szkołach podstawowych i 85% w ponadpodstawowych, kłopotów związanych z uczęszczaniem lub nie dziecka na religię w szkole nie miało odpowiednio 96,1% i 95,5% rodziców).