Badaniem objęto 13 matek zatrudnionych w Wiosce Dziecięcej w Kraśniku, wychowujących 88 dzieci (wiek: od pięciu miesięcy do 14 lat; większość sierot społecznych). Przeprowadzono rozmowy dotyczące roli wioski i obecności jednej opiekunki w przywracaniu dzieciom zdrowia psychicznego, przygotowania do samodzielnego życia, rekompensowania braku ojca w rodzinie wioskowej, potrzeb edukacyjnych wychowanków, wpływu instytucjonalnego charakteru i zabudowy wioski na jej mieszkańców. Wyniki w znacznej części potwierdziły hipotezę, że pobyt pod stałą opieką jednego opiekuna wpływa na przywrócenie równowagi psychicznej u dziecka; potwierdzono przekonania o niekorzystnym wpływie wychowania bez udziału ojca i zbyt wczesnego oddzielania dziecka od bezpośredniego oddziaływania stałego opiekuna. Dzieci przychodziły do wioski zaniedbane wychowawczo; po kilkuletnim pobycie matki zauważały u dzieci pozytywne zmiany; dzieci włączały się do prac w domu; większość matek niepokoiła się o przyszłość dzieci (obawy dotyczyły nauki i pracy zawodowej, życia we własnej rodzinie); najbardziej sporną kwestią było przechodzenie wychowanków do domu młodzieży; struktura organizacyjna wioski stanowiła dla matek oparcie; w likwidowaniu zaburzeń i problemów matki korzystały z pomocy pracowników pedagogicznych wioski; oferta edukacyjna była wysoko oceniana.