Celem badania było zebranie informacji o nauczycielach uczących w ramach programu naturalnej integracji dzieci upośledzonych umysłowo w różnym stopniu – o stażu pracy, wykształceniu, przygotowaniu specjalistycznym, napotykanych trudnościach, oczekiwanej pomocy w zakresie realizacji programu. Ankietą objęto 107 nauczycieli z województwa częstochowskiego. Wśród nich 51% miało staż pracy od sześciu do 15 lat, 67% było ze środowiska wiejskiego, 68% miało wykształcenie wyższe; dwie osoby miały kwalifikacje do kształcenia specjalnego, 17 ukończyło kurs terapii pedagogicznej. Według 58% nauka dzieci upośledzonych w ich klasach wynikała z decyzji rodziców, według 18% – z sugestii poradni. Wszyscy badani zgłaszali problemy dydaktyczne, za których źródło uznawali niższą sprawność intelektualną dzieci – 70%, rozbieżności programowe szkoły masowej i specjalnej – 61%, 12% zgłaszało różne problemy natury wychowawczej. 80% badanych uważało, że dzieci te powinny przebywać w szkołach specjalnych, 10% – że powinny się uczyć w szkole macierzystej. Zainteresowanych podjęciem doskonalenia w formie dodatkowego kursu było ośmiu nauczycieli, doraźnymi formami pomocy – 55; 44 nie było zainteresowanych. Zdaniem 80% obecność dziecka upośledzonego w klasie była obojętna dla pozostałych dzieci i ich rodziców; według dwóch osób rodzice byli z tego zadowoleni, w opinii 13 reakcje pozostałych dzieci były przyjazne.