Celem ankiety było zbadanie postaw nauczycieli wobec uczniów z dysleksją. Kwestionariusz ankiety otrzymali nauczyciele pracujący we wszystkich szkołach podstawowych w Olsztynie. Ankietę wypełniło łącznie 767 osób, w tym 25,9% stanowili nauczyciele nauczania początkowego, 13,2% poloniści. W badanej populacji najmniej liczni byli nauczyciele geografii, muzyki i plastyki. 87% respondentów posiadało wyższe wykształcenie, około 6% – średnie. 7% nie podało informacji na temat posiadanego wykształcenia. Średni staż pracy ankietowanych wynosił 13 lat. 85% nauczycieli zetknęło się w swojej pracy zawodowej z uczniami dyslektycznymi. 11% respondentów twierdziło, że nigdy nie mieli kontaktu z takimi uczniami. Wielu nauczycieli postrzegało dysleksję wśród uczniów jako przejaw mody, co z kolei odwodziło ich od stosowania innych metod pracy z uczniem dyslektycznym. 90% respondentów twierdziło, że wiedzą, na czym polega dysleksja. 53% nie uważało dysleksji za chorobę. W opinii blisko 30% nauczycieli dysleksja była chorobą. 52% badanych stosowało zindywidualizowane metody pracy z dyslektykami, 41% jednak nie indywidualizowało pracy z uczniem dyslektycznym. Na potrzeby dyslektyków reagowali nauczyciele nauczania początkowego (17%), poloniści (około 10%), matematycy (3,5%), historycy (2%), nauczyciele języków obcych (2%), biolodzy (1,8%) oraz nauczyciele techniki (1,6%). Blisko 60% ankietowanych miało świadomość, że dysleksja nie ogranicza się jedynie do popełniania błędów ortograficznych. Poprawnie rozumieli termin dysleksja najczęściej nauczyciele nauczania początkowego oraz poloniści. 197 osób nie wierzyło w możliwość leczenia dysleksji. 67% nauczycieli widziało potrzebę specjalnego traktowania uczniów z trudnościami w pisaniu i czytaniu. Połowa badanych twierdziła, że powinno się stworzyć specjalne szkoły albo klasy tylko dla dzieci z dysleksją. 80% ankietowanych widziało potrzebę popularyzowania wiedzy na temat dysleksji. Mimo opinii o braku podręczników poświęconych dysleksji 42% badanych twierdziło, że znają metody pracy z dyslektykami. Ponad połowa respondentów nie oceniłaby pozytywnie ucznia popełniającego błędy ortograficzne.