Celem badania było wykrycie typowych dla młodzieży problemów życiowych i preferowanych sposobów ich rozwiązywania. Badaniem kwestionariuszowym objęto 478 uczniów klas pierwszych i trzecich różnego typu szkół średnich (w tym 269 dziewcząt i 209 chłopców). Wyniki badania ujawniły, że spośród wyłonionych 11 kategorii problemów życiowych młodzieży najczęściej wskazywano na problemy społeczno-rodzinne (28,6%), następnie szkolne (22,2%), emocjonalno-uczuciowe (15,2%), związane z rozwojem osobistym (13,7%), trudnościami życia codziennego (5,3%), materialne (5,2%), związane ze zdrowiem (2,6%), egzystencjonalne (2,1%), dotyczące wyglądu zewnętrznego (1,7%), ogólnopolityczne (0,4%) i inne (0,3%). Dziewczęta częściej niż chłopcy zgłaszały problemy ze szkołą, społeczno-rodzinne, emocjonalno-uczuciowe i związane z wyglądem zewnętrznym. Chłopcy zaś częściej wskazywali na problemy ogólnopolityczne. Zgodnie z odpowiedziami badanych najczęściej stosowanymi przez uczniów sposobami radzenia sobie z problemami życiowymi były wytrwałe dążenie do celu (78%), stopniowe przybliżanie się do celu (58%), za wszelką cenę dążenie do samodzielnego poradzenia sobie z trudnościami (32%, najczęściej problemy społeczno-rodzinne), wykorzystanie wszystkich możliwych sposobów osiągnięcia celu (30%, najczęściej problemy życia codziennego), minimalizowanie kosztów (22%), zwrócenie się o pomoc do rówieśników (21%, najczęściej problemy z wyglądem zewnętrznym), wycofanie się w przypadku trudności (12%) i zwrócenie się o pomoc do specjalistów (9%, najczęściej problemy rozwoju osobowości). Ujemny związek korelacyjny wystąpił w przypadku problemów życia codziennego i stopniowego przybliżania się do celu.