Badanie miało na celu opis preferowanych przez pedagogów resocjalizacyjnych sposobów oddziaływań wychowawczych ujmowanych w kategoriach błędów wychowawczych. Badaniem objęto 34 pedagogów pracujących z młodzieżą niedostosowaną społecznie w instytucjach resocjalizacji zakładowej (zakładzie wychowawczym i poprawczym) oraz w warunkach otwartych (kuratorskie ośrodki pracy z młodzieżą). 56% próby stanowili mężczyźni, 44% kobiety. Ponad 80% badanych ukończyło wyższe studia pedagogiczne, średni staż pracy wynosił 10 lat. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Autoakceptacji Wychowawcy (A. Gurycka, 1990). Wyniki badania pozwoliły zidentyfikować łącznie 264 rodzaje błędów wychowawczych popełnianych przez pedagogów resocjalizacyjnych, w tym 110 błędów popełnianych przez kuratorów sądowych, 98 – przez wychowawców zakładu wychowawczego, 56 – przez wychowawców zakładu poprawczego. Różnice między średnią liczbą popełnianych błędów badanych z wymienionych grup okazała się nieistotna statystycznie. Kuratorzy sądowi najczęściej popełniali błędy: idealizacji dziecka – nadmiernie opiekuńczy stosunek do dziecka (22,7%), eksponowania siebie – nadmierne koncentrowanie uwagi dziecka na walorach osobistych wychowawcy (18,2%), agresji i rygoryzmu (po 16,4%). Wśród pedagogów z zakładu wychowawczego kolejność popełnianych błędów wychowawczych była taka sama jak w przypadku pedagogów. Wychowawcy z zakładu poprawczego najczęściej popełniali błąd hamowania aktywności – przerywanie lub ograniczanie aktywności własnej wychowanka (19,6%), idealizacji wychowanka (16,1%) oraz eksponowania siebie i agresji (po 14,3%). We wszystkich grupach najrzadziej popełniano błędy zastępowania, ulegania i obojętności.