Celem badania było określenie poziomu rozumienia pojęcia symetrii w dwóch grupach wiekowych (w klasie przedszkolnej i pierwszej), skuteczności dwóch metod nauczania pojęcia symetrii (papierowej i lustrzanej) oraz typów figur, w których rozpoznawaniu dzieci odnosiły największe sukcesy. Badanie miało formę eksperymentu dydaktycznego, składającego się z dwóch etapów, z których pierwszy polegał na nauczaniu, drugi zaś na testowaniu metod. Do badania wylosowano trzy grupy składające się z klasy przedszkolnej i pierwszej, z których dwie były eksperymentalne (w jednej nauczano metodą papierową, w drugiej lustrzaną), jedna zaś kontrolna. W badaniu wykorzystano zestaw do nauczania składający się z 16 figur oraz zestaw do testowania składający się z 48 figur. Wyniki badania ujawniły istotny statystycznie wzrost recepcji pojęcia symetrii wraz z wiekiem badanych. Potwierdził to zwłaszcza wzrost osiągnięć w grupie kontrolnej, choć prawdopodobieństwo sukcesu w grupach eksperymentalnych było znacznie większe. Zanotowano jedną istotną statystycznie różnicę w efektywności metod nauczania pojęcia symetrii – metoda papieru okazała się skuteczniejsza w przypadku nauczania figur symetrycznych względem punktu (P-typ) w klasie przedszkolnej. Pomimo braku istotności metoda papierowa dała dobre efekty w nauczaniu figur niesymetrycznych A-typowych, a metoda lustra – w nauczaniu figur symetrycznych H-typowych w klasie pierwszej. W klasie przedszkolnej zanotowano lepsze efekty w rozpoznawaniu figur niesymetrycznych z nieznaczną preferencją figur asymetrycznych (A-typ). Wśród figur symetrycznych dzieci lepiej identyfikowały figury symetryczne wertykalnie niż horyzontalnie. W klasie pierwszej wszystkie typy figur rozpoznawane były z takim samym powodzeniem – wyjątkiem była klasa nauczana metodą lustrzaną, w której wśród figur symetrycznych lepiej rozpoznawane były figury wertykalne niż horyzontalne.