Badanie miało charakter pilotażowy, jego celem było ustalenie, w jakim stopniu nauczyciele wykorzystują w swojej pracy literaturę pedagogiczną. Badaniem objęto 63 nauczycieli warszawskich szkół specjalnych dla dzieci lekko upośledzonych (klasy IV-VIII). Zdecydowaną większość badanych stanowili absolwenci wyższych uczelni (90,5%), najczęściej posiadali też specjalizację z zakresu rewalidacji osób upośledzonych umysłowo (68,2%) oraz staż pracy wynoszący od dwóch do pięciu lat (39,6%). W badaniu wykorzystano ankietę własnej konstrukcji składającą się z pięciu pytań otwartych. Wyniki badania ujawniły, że książki i czasopisma pedagogiczne czytało 73% badanych. Wydawnictwa zagraniczne stanowiły źródło wiedzy dla 6,4% nauczycieli. 9,5% respondentów wskazało również na takie możliwości, jak wskazówki metodyczne, audycje telewizyjne, kursy doskonalenia zawodowego itp. Wskazując na czytane książki i czasopisma pedagogiczne, badani wyróżnili jako cenne m.in.: Szkołę Specjalną, Geografię w Szkole, Psychologię Wychowawczą, Życie Szkoły oraz Kwartalnik Pedagogiczny. Wymieniono siedem pozycji książkowych przydatnych w pracy nauczyciela kształcenia specjalnego. Wykorzystanie literatury specjalistycznej oraz rozeznanie w najnowszych opracowaniach z zakresu pedagogiki specjalnej wśród badanych nauczycieli okazało się niewystarczające.