Badanie miało na celu wykrycie związków między przejawami postaw wychowawczych rodziców a twórczym lub odtwórczym funkcjonowaniem ich dzieci. W badaniu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz następujące techniki badawcze: wywiad środowiskowy przeprowadzony według kwestionariusza autorki w rodzinach badanych dzieci, skalę ocen dla nauczycieli dotyczącą funkcjonowania dzieci na terenie szkoły, test twórczego myślenia do pomiaru płynności, giętkości i oryginalności myślenia skonstruowany na podstawie pomysłów J.P. Guilforda (1978). Testem myślenia twórczego przebadano 1960 dzieci z 90 klas III-V szkół podstawowych, z czego do dalszych badań wyłoniono 178 uczniów, czyli po 89 osób z grupy uczniów zakwalifikowanych jako twórczych i nietwórczych. Wśród 89 uczniów twórczych znalazły się 52 dziewczynki i 37 chłopców, a wśród uczniów nietwórczych – 29 dziewczynek i 60 chłopców. Wyniki badania umożliwiły wyróżnienie czynników w największym stopniu stymulujących twórcze myślenie uczniów. Znalazły się wśród nich: wykształcenie rodziców, rozumiane również szerzej jako horyzonty myślowe domowników, środowisko społeczne, do którego należała rodzina, style życia i model kultury; struktura rodziny obejmująca najwyżej dwójkę lub trójkę rodzeństwa; atmosfera emocjonalna domu, na którą składały się miłość, aprobata i zadowolenie z osiągnięć dziecka; akceptacja i zaufanie rodziców w stosunku do dziecka; nacisk na takie wartości jak uczciwość, rzetelność i pracowitość; brak „przygniatającego” autorytetu rodziców, ujawniającego się w wymuszaniu posłuszeństwa za pomocą kary.