Celem badania była analiza poziomu i adekwatności samooceny w początkowym etapie ich kształtowania. Jedna z hipotez brzmiała: u dzieci kończących edukację przedszkolną poziom samooceny i adekwatności zależy od treści ocenianej cechy. Badaniem objęto 160 dzieci w wieku od sześciu do siedmiu lat (po 80 dziewcząt i chłopców) kończących trzy- albo czteroletnią edukację przedszkolną. Zastosowano skalę ocen do badania samooceny, Skalę Matryc Kolorowych J.C. Ravena, Skalę Ocen Reaktywności Przedszkolaka SOR1 E. Friedensberg; do sprawdzenia adekwatności samooceny wykorzystano arkusz obserwacyjny dla nauczycielek i test socjometryczny. Analizie poddano samooceny dotyczące funkcjonowania społecznego i umiejętności artystycznych. Samooceny dzieci były głównie pozytywne, badani nie wykazywali tendencji do przypisywania sobie najwyższych samoocen, częstotliwość samoocen dobrych i bardzo dobrych była zbliżona, ocen niskich – sporadyczna. Potwierdzono hipotezę, że na poziom samoocen wpływa treść ocenianej cechy; nie zależał on od płci dziecka; wyjątkiem była ocena własnej dbałości o porządek – dziewczęta oceniały się wyżej niż chłopcy. Dzieci wyżej oceniały swoje umiejętności artystyczne i samodzielność niż posłuszeństwo i popularność; współzależności między poziomami samoocen wydawały się świadczyć o kształtowaniu się u dzieci samowiedzy wiązkowej. Trafność samooceny była zależna od treści ocenianej cechy w niewielkim stopniu; częściej dzieci oceniały trafnie swoją samodzielność niż popularność i prospołeczność; dzieci popularne potrafiły trafnie ocenić swoją pozycję w grupie, dzieci niepopularne często oceniały ją nietrafnie; samoocena dbałości o porządek była zależna od płci. Dziewczęta miały tendencję do zaniżania oceny swojego posłuszeństwa, chłopcy – do zawyżania oceny posłuszeństwa i dbałości o porządek. Dzieci bardziej inteligentne oceniały swoją samodzielność wyżej i trafniej; u dziewcząt wyższy poziom inteligencji sprzyjał zaniżaniu samooceny posłuszeństwa. Dzieci mniej reaktywne wyżej i trafniej oceniały swoje posłuszeństwo i umiejętność rysowania; u chłopców wyższa reaktywność sprzyjała zawyżaniu samooceny samodzielności.