Przedmiotem badania było poczucie winy doświadczane przez nieletnie prostytutki. W badaniu wzięło udział 100 dziewcząt w wieku od 13 do 18 lat, trudniących się nierządem. Do zebrania materiału wykorzystano wywiad psychologiczny oraz zdania z Testu Uzupełniania Zdań Sidney oraz Sacksa. 98% respondentek pochodziło z rodzin patologicznych, dlatego też sformułowano hipotezę, według której dziewczęta wykazywały deficyt poczucia winy za zachowania uznawane za patologiczne. Najwięcej dziewcząt odczuwało poczucie winy z powodu wydarzeń z przeszłości, o których chciałoby zapomnieć blisko 40% badanych. 41% respondentek żałowało, że nie chodziło do szkoły, 31% – że oszukiwało osoby z najbliższej rodziny. 18% odczuwało żal za niesłuchanie rodziców, a 14% za ucieczki z domu, 13% za zły dobór koleżanek i kolegów, 4% za przedwczesną inicjację seksualną i tyle samo za próby samobójcze, 6% za niewracanie do domu na noc, 9% za kradzieże. 13% badanych dziewcząt oceniało negatywnie umieszczenie ich w placówce resocjalizacyjnej, nie widziało zaś przyczyny znalezienia się w ośrodku we własnych błędach. Cztery dziewczyny miały poczucie winy za alkoholizm rodziców, a 17% za patologiczne zachowania, które zdarzały się w ich rodzinach. 58% badanych racjonalizowało uprawianie nierządu – obarczały za to winą sytuację społeczną albo rodzinną. Większość odczuwała wstyd za uprawianie nierządu przede wszystkim jako wynik presji społecznej, a nie własnej oceny tego procederu. Proces resocjalizacji powinien zatem zaczynać się od uświadomienia nieletnim prostytutkom zagrożeń niesionych przez uprawianie nierządu, zbudowanie w nich przekonania, że prostytucja jest złym procederem.