Celem badania było określenie, czy istnieją istotne różnice w zakresie stylów radzenia sobie w sytuacjach trudnych u dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim i ich rówieśników o prawidłowym rozwoju intelektualnym; czy między grupami dzieci istnieją różnice w zakresie 14 wymiarów osobowości; czy istnieje współzależność między wybranymi wymiarami osobowości a stylami radzenia sobie ze stresem u obu grup dzieci. Badaniem objęto 224 dzieci w wieku od dziewięciu do 12 lat, w tym 111 upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim (iloraz inteligencji 58-73, średnio 63) i 113 dzieci w normie intelektualnej (99-128, 112; skala WISC-R). Zastosowano ankietę, kwestionariusz The Schoolagers’ Coping Strategies Inventory N.M. Ryan-Wenger, kwestionariusz Children’s Personality Questionnaire R.B. Cattella w przekładzie J. Kostrzewskiego. Niezależnie od wieku dzieci z niskim ilorazem inteligencji były nadpobudliwe ruchowo, mało zrównoważone, ze słabą samokontrolą i obniżonym samopoczuciem, z wyraźną skłonnością do podporządkowywania się i pewnością siebie; dzieci o rozwoju prawidłowym wykazały skłonność do dominacji, śmiałości, przedsiębiorczości, pewności siebie, słabą samokontrolę połączoną z nadpobudliwością; dzieci niepełnosprawne najczęściej stosowały strategię autoagresji, dzieci pełnosprawne agresję skierowaną na zewnątrz.