Celem badania było porównanie dwóch grup studentów w zakresie radzenia sobie ze stresem egzaminacyjnym. Badanych podzielono na dwie grupy: studentów pierwszego roku i osoby z piątego roku studiów. Postawiono następujące hipotezy ogólne: Studenci I i V roku różnią się wybieranym stylem radzenia sobie ze stresem. Studenci I i V roku różnią się poziomem nadziei na sukces. Studenci I i V roku różnią się poziomem przekonania o własnej skuteczności. Do zebrania materiału posłużono się Inwentarzem Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych CISS Endlera i Parkera, Kwestionariuszem Nadziei na Sukces KNS Syndera oraz Skalą Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES Schwarzer i Jerusalem. Badaniem objęto 165 studentów pierwszego roku (w tym 90 kobiet i 75 mężczyzn) oraz 113 studentów piątego roku (w tym 68 kobiet i 45 mężczyzn) różnych kierunków studiów. W wyniku badania potwierdzono wszystkie hipotezy ogólne. Stwierdzono, że starsi studenci mieli głębsze przekonanie o swoich umiejętnościach radzenia sobie ze stresem niż studenci młodsi, co mogło być spowodowane większym doświadczeniem w zdawaniu egzaminów. Podobnie różnicował badanych wiek pod względem poziomu nadziei na sukces (wyższy poziom cechował respondentów z piątego roku). Wykazano również, że częściej wybieranym stylem radzenia sobie ze stresem przez 24-letnie kobiety w porównaniu z kobietami 20-letnimi było podejmowanie czynności zastępczych. Nie zauważono innych znaczących różnic pod względem wieku kobiet. Natomiast w przypadku mężczyzn potwierdzono częstsze stosowanie przez młodszych studentów unikowego stylu radzenia sobie w sytuacjach stresowych oraz stylu polegającego na poszukiwaniu kontaktów towarzyskich. Na podstawie analizy wyników badania stwierdzono, że styl ukierunkowany na emocje oraz na wykonywanie czynności zastępczych może okazać się korzystny w określonych warunkach dla osiągnięcia ostatecznego celu.