Celem badania było poznanie opinii młodzieży szkolnej na temat nauczycieli oraz określenie, co oznaczało ich zdaniem wyrażenie dobry nauczyciel. Badanie sondażowe przeprowadzono w 1994 i 1995 roku wśród studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. Odpowiedzi większości badanych ujawniły ich krytyczny stosunek do pedagogów. Nauczyciele uważani byli za ludzi ograniczonych i autorytarnych, uważających się za nieomylnych, konformistów, jednostki niezdolne do zmiany i oporu, osoby bez dystansu w stosunku do rzeczywistości szkolnej, nieprzyjaciół młodzieży lub siebie samych, „bezpostaciowe” i „amoralne” twory, a nawet ludzi wymagających specjalistycznej pomocy psychiatry. Niemal wszyscy badani pragnęli widzieć w nauczycielu mistrza nauczania, osobę o szerokich horyzontach myślowych, otwartą na świat, potrafiącą dobrze i zajmująco uczyć, a także umiejącą nauczać sztuki samokształcenia i zgłębiania tajników wiedzy.