Celem badania było określenie sposobu, w jaki uczniowie przekazują sobie informacje oraz czy jest to zależne od pozycji zajmowanej przez dziecko w grupie rówieśniczej. Badaniem objęto dobranych losowo 193 uczniów sześcioletnich z najstarszych grup przedszkolnych w siedmiu krakowskich przedszkolach. Badanie przebiegało dwuetapowo. W pierwszym etapie przeprowadzono test socjometryczny uzupełniony wywiadem kierowanym z nauczycielkami poszczególnych grup przedszkolnych. Na tej podstawie wyodrębniono grupę składającą się z 14 dzieci popularnych i 19 dzieci izolowanych, które stanowiły 7% i 10% badanej populacji. W drugim etapie, w odstępie kilku dni, dzieci wykonywały specjalnie przygotowany zestaw 15 sytuacji zadaniowych, badających wyobrażenia twórcze i nietwórcze, oparty na koncepcji obrazów umysłowych J. Piageta i teorii reprezentacji J. Brunera. Wyniki badania ujawniły, że dzieci popularne najczęściej stosowały formy wyrazu ikoniczno-znakowe (43%), a dzieci izolowane – znakowe (58%). W obu grupach najrzadziej występował przekaz symboliczny. Sędziowie kompetentni – trójka sześcioletnich dzieci uczęszczających do przedszkola i nieuczestniczących we wcześniejszych etapach badań – zostali poproszeni o wybranie najbardziej komunikatywnych wyobrażeń stworzonych przez badanych. Okazało się, że obie najczęściej wykorzystywane formy (ikoniczno-znakowa i znakowa) były wysoce komunikatywne, co potwierdziła pełna zgodność sędziów kompetentnych.