Celem badania było określenie postaw młodzieży wobec osób upośledzonych umysłowo. Badaniem objęto 174 uczniów klas trzecich szkół zawodowych i LO. Dobór szkół zróżnicowano pod względem miejsca ich usytuowania (duża aglomeracja miejska – Wrocław, małe miasto – Milicz, Rawicz). 64 badanych z Zespołu Szkół Zawodowych w Rawiczu miało możliwość częstego stykania się z osobami o lekkim upośledzeniu umysłowym uczącymi się wraz z nimi. W badaniu wykorzystano ankietę składającą się z 13 pytań. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że badana młodzież prezentowała niski poziom wiedzy na temat upośledzenia umysłowego. Relatywnie największą wiedzę posiadali uczniowie LO, następnie ZSZ w Rawiczu oraz najmniejszą – uczniowie ZSZ we Wrocławiu. Zasób wiedzy o upośledzeniu umysłowym implikował stosunek do osób nim dotkniętych – większa ignorancja oznaczała na ogół postawę bardziej negatywną i pełną niezrozumienia. Częstość kontaktów z osobami upośledzonymi umysłowo wpływała na kształtowanie się pozytywnych postaw wobec takich osób. Było to widoczne na przykładzie uczniów ZSZ w Rawiczu, z których większość posiadała pozytywne, nawet jeśli nie do końca precyzyjne, wyobrażenia o stanie upośledzenia oraz żywiła życzliwe i sympatyczne odczucia wobec ludzi nim dotkniętych. Nie wykazano zależności między typem środowiska, w jakim kształciła się młodzież, a jej postawą wobec ludzi upośledzonych umysłowo. Uczniowie szkół zasadniczych przeważali wśród osób prezentujących negatywny stosunek do osób upośledzonych umysłowo i stanowili mniejszość wśród badanych o pozytywnym nastawieniu. Wyjątkiem byli tu uczniowie ZSZ w Rawiczu.